ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ

Λόγω μετακόμισης και κυρίως κωλυσιεργίας του ευέλικτου ΟΤΕ έχω μείνει χωρίς σύνδεση και για αυτό η αποχή. Μέχρι να επανέλθω ξεχαρμανιάστε με kwtso (kafeneio after). Καλές βουτιές!

ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΤΑ ΚΑΛΑ...

Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, αν και καλά αμειβόμενος ποδοσφαιριστής, παραμένει πάντα ένας εργαζόμενος. Η δουλειά του είναι να προπονείται καθημερινά, να είναι τυπικός στις υποχρεώσεις απέναντι στον εργοδότη του και μια ή δύο φορές την εβδομάδα να αγωνίζεται σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Εργοδότης του είναι η ποδοσφαιρική ομάδα "ΆΡΗΣ". Η διάρκεια της συνεργασίας τους καθώς και οι αποδοχές του καθορίζονται βάσει συμβολαίου. Η διαφορά με τους υπόλοιπους εργαζόμενους είναι ότι ο εργοδότης του έχει δικαίωμα να τον πουλήσει σε άλλον έναντι αντιτίμου, όσο διαρκεί το συμβόλαιό τους.

Το συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή λήγει σε ένα χρόνο. Ο εργοδότης του του προτείνει να το ανανεώσουν με αυξημένες αποδοχές και ο εργαζόμενος αρνείται, ζητώντας να πωληθεί σε άλλο σύλλογο. Ο εργοδότης αποφασίζει, αφού δε συμμορφώνεται προς "τας" υποδείξεις, να τον αφήσει εκτός εργασίας για ένα χρόνο, δρώντας φυσικά εκβιαστικά.

Το περιστατικό αυτό συμβαίνει σε κάποιον διάσημο, που οι θιασώτες του αθλήματος (που δεν είναι και λίγοι) γνωρίζουν καλά και συνάμα αποτελεί και στοιχείο ανανέωσης της Εθνικής ομάδας, για το οποίο πολύς λόγος έγινε τελευταία. Φαντάζεστε λοιπόν, τι λαμβάνει χώρα σε διάφορες επιχειρήσεις τις χώρας με πολλούς εργαζόμενους. Πολλοί εργοδότες, με τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης πάνω από τα κεφάλια τους, κακοπληρώνουν τους υπαλλήλους τους, δεν τους αποδίδουν τα απαιτούμενα ένσημα και συχνά τους βάζουν να δουλεύουν υπερωριακά χωρίς επιπλέον αμοιβή. Το ταμείο των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα είναι το ΙΚΑ, που οι παροχές υγείας και σύνταξης είναι απλώς ντροπιαστικές. Έτσι, δεν είναι παράξενο που οι περισσότεροι νέοι, προτιμούν το δημόσιο, που παρ όλες τις αγκυλώσεις του και τη γραφειοκρατία του, παραμένει αρκετά καλός εργοδότης. Προσωπικά γνωρίζω αρκετούς, που άφησαν ιδιωτικές επιχειρήσεις με τις ίδιες αποδοχές και με καλύτερες συνθήκες εργασίας, για να εξασφαλίσουν καλύτερο ταμείο για αυτούς και τα παιδιά τους (ΥΠΑΔ), εφάπαξ και καλύτερη σύνταξη.

Ο μεγαλύτερος νταβατζής που πνίγει, φορολογεί άδικα και καθυστερεί την ανάπτυξη πολλών μικρομεσαίων κυρίως επιχειρήσεων, είναι αναμφίβολα το κράτος. Για να πάψει όμως να αποτελεί σύντομο ανέκδοτο η έννοια "ελληνική επιχειρηματικότητα", η δράση πρέπει να είναι αμφίδρομη. Και οι κανόνες ξεκάθαροι.

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΕΙΣΜΟΛΟΓΟΣ

Μια από τις φιγούρες που μας διασκέδαζαν στα παιδικά μας χρόνια ήταν ο Καραγκιόζης. Αν και η παιδαγωγική του ιδιότητα αμφισβητείται από πολλούς (ο πονηρός καταφερτζής που τα έβγαζε πέρα κοροϊδεύοντας και χωρίς να δουλεύει) αποτελούσε αναμφίβολα έναν ευχάριστο τηλεοπτικό ήρωα. Υπήρχαν ιστορικές και χαρακτηριστικές περιπέτειες του Καραγκιόζη, όπως π.χ. "Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι", οι οποίες όμως δεν ήταν αρκετές να στηρίξουν το είδος για χρόνια. Έτσι, οι καραγκιοζοπαίχτες δημιουργούσαν νέες ιστορίες, βάζοντας τον ήρωα να ασχολείται με διάφορα επαγγέλματα, επηρεαζόμενοι κυρίως από την επικαιρότητα (Ο Καραγκιόζης αστροναύτης, βουλευτής, γιατρός, δικηγόρος, κ.ο.κ.). Στο διάβα του χρόνου όμως, το θέατρο σκιών ενδιαφέρει πια όλο και λιγότερο.

Ένας απαράβατος φυσικός νόμος, είναι ότι η φύση και η ζωή δεν δέχονται το κενό και σπεύδουν με διάφορους τρόπους να το καλύψουν. Οι ιστορίες του Καραγκιόζη λοιπόν, αντικαταστάθηκαν επάξια από την ελληνική πατέντα των σχολιαστών των δελτίων ειδήσεων. Σε κάθε θέμα της επικαιρότητας ο δημοσιογράφος-σχολιαστής έχει άποψη. Αν κρίνουμε μάλιστα από το ύφος του και τον τρόπο που συνήθως απαξιώνει τους κακόμοιρους ειδικούς που θα προσπαθήσουν ανάμεσα σε κραυγές να πουν τη γνώμη τους, η άποψη αυτή είναι απόλυτη και αναμφίβολα η σωστή. Προχτές γνωστός άνκορμαν (ωραία λέξη) έδινε συμβουλές για το πως έπρεπε να κινητοποιηθούν τα πυροσβεστικά αεροσκάφη σε αξιωματικό της πυροσβεστικής. Ανάλογα με το θέμα της επικαιρότητας το θέατρο σκιών των δελτίων μας παρουσιάζει κάθε φορά και διαφορετικό έργο, όπως "ο σχολιαστής σεισμολόγος, διασώστης, αστυνομικός, ντετέκτιβ, πλοίαρχος, προπονητής, χειρουργός, έμπορος στην κρεαταγορά, σύμβουλος γάμου (straight ή ομοφύλων δεν έχει σημασία) κ.ο.κ."

Θα πρότεινα λοιπόν στους ελάχιστους εναπομείναντες καραγκιοζοπαίχτες, ένα από τα επόμενα έργα που θα ανεβάσουν να είναι το "Ο Καραγκιόζης σχολιαστής ειδήσεων". Και επίκαιρο είναι και αμέτρητες συνέχειες μπορεί να έχει. Μόνο που από το κλασικό "θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε" καλό θα ήταν να αφαιρέσουν το τρίτο μέρος.

Ο "ΦΕΛΛΟΣ"

Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της ενασχόλησης με την πολιτική, είναι η επαφή με πολλούς τύπους ανθρώπων. Η λεγόμενη πολιτική κοινωνική ανθρωπογεωγραφία αποτελεί έναν τεράστιο ωκεανό, στον οποίο ανακαλύπτεις συνεχώς καινούργια ψάρια. Ο αποκρουστικότερος για μένα τύπος, είναι αυτός που ονομάζω "φελλός". Είναι ο άνθρωπος εκείνος, που στερείται πολιτικής κουλτούρας και άποψης, μαγεύεται από τους μηχανισμούς και προσκολλάται σε κάποιο άλλο πρόσωπο, συνήθως βουλευτή, δημιουργώντας μια σχέση κυρίως υποτακτική. Είναι ο άνθρωπος που θα βγάλει τη λεγόμενη "βρώμικη δουλειά", δηλαδή θα χρησιμοποιήσει στο έπακρο τη Μακιαβελική ρήση πως ο "σκοπός αγιάζει τα μέσα" μαζεύοντας χρήματα, εκβιάζοντας όπου μπορεί και δυσφημώντας εσωκομματικούς κυρίως αντιπάλους.

Όταν ο "φελλός" αποκτήσει εξουσία (πάντα αρχικά μέσω τρίτου) μετατρέπεται συνήθως σε "λαμόγιο". Ξέρει τα όριά του, τις προοπτικές του και προσπαθεί να προσκομίσει και το παραμικρό όφελος που απορρέει από τη θέση του. Και μάλιστα όσο πιο σύντομα γίνεται.

Ο πρώτος που γνωρίζει τη δράση και της πρακτικές του είναι ο πολιτικός του μέντορας (αφού συνήθως αυτές τον εξυπηρετούν). Έτσι, μου φαίνεται γελοίο και προκλητικό πρώην και νυν Πρωθυπουργοί να εκπλήσσονται από ενέργειες και καμώματα δουλικών υποτακτικών τους. Είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τις επιλογές τους και έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης.

Επιπλέον, εξίσου υποκριτική είναι και η έκπληξη διάφορων μεγαλοδημοσιογράφων, όταν μαθαίνουν για την ύπαρξη πολιτικού μαύρου χρήματος, λες και σημαντικό μέρος από αυτό δεν καταλήγει σε αυτούς (μέσω των "φελλών που περιγράφουμε) για να προβάλλουν τους πολιτικούς χρηματοδότες τους.

Αν η πολιτική είναι ένα μπουκάλι, αυτό από μέσα έχει βρομίσει και η διατήρηση του φελλού επιτείνει απλώς τη δυσωδία. Έτσι, απαξιώνεται τελικά η ίδια η πολιτική και τότε τα αποτελέσματα είναι συνήθως καταστροφικά (π. χ. μεσοπόλεμος, ιουλιανά, απριλιανά). Την ευθύνη να καθαρίσουν το σπίτι τους την έχουν οι ίδιοι οι πολιτικοί πετώντας από δίπλα τους τυχοδιωκτικά στοιχεία. Και είναι μάλλον η τελευταία τους ευκαιρία.

ΜΕΣ' ΣΤΗ ΧΛΙΔΑ

Τελικά η φιλολογία για τη γενιά των 700 ευρώ αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά μια άθλια προπαγάνδα εναντίον της φιλολαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Απόδειξη: Το υπουργείο παιδείας πήρε μια απόφαση, σύμφωνα με την οποία οι καθηγητές που θα διορίζονται ως ωρομίσθιοι δεν θα έχουν δικαίωμα να δουλεύουν σε φροντιστήρια. Ένας ωρομίσθιος μπορεί να εργαστεί το πολύ έως 12 ώρες την εβδομάδα, δηλαδή περίπου 48 ώρες το μήνα. Τα μεικτά χρήματα που παίρνει είναι περίπου 10 ευρώ την ώρα, δηλαδή 480 ευρώ το μήνα. Το κυβερνητικό επιτελείο λοιπόν, αφού τα έβαλε κάτω, πήρε κομπιουτεράκι χαρτί και μολύβι, διαπίστωσε ότι με 300 ευρώ το μήνα περίπου ένας καθηγητής την περνάει ζάχαρη και δεν του επιτρέπεται να δουλεύει σε φροντιστήριο. Οι καθηγητές που πηγαίνουν ωρομίσθιοι δεν το κάνουν για τα χρήματα, αλλά για τα ελάχιστα μόρια προϋπηρεσίας που παίρνουν. Άλλωστε, αν συνυπολογίσουμε και τα έξοδα μετακίνησης, δεν πρέπει να τους μένει και τίποτα. Οι περισσότεροι προσπαθούν δουλεύοντας σε φροντιστήρια ή κάνοντας κάποιο ιδιαίτερο να τα βγάλουν πέρα. Φαίνεται όμως ότι αυτό ήταν για την κυβέρνηση κάποιο είδος κοινωνικής πρόκλησης, γιατί θα έφταναν και αυτοί το αστρονομικό ποσό των 700 ευρώ, που άλλωστε αποτελεί και το όνειρο κάθε νέου που τελειώνει το πανεπιστήμιο. Ας μην διαμαρτύρεται λοιπόν η αχάριστη αυτή γενιά, που πήρε στο λαιμό της και τον Κούλογλου. Αν ζεις βασιλικά με 300 ευρώ, με 700 χτίζεις και εξοχικό π.χ. στην Τήνο, δίπλα σε αυτό της πρώην συζύγου του Κυριάκου Μητσοτάκη.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Πέρασαν ήδη 21 χρόνια από τότε που η Εθνική του μπάσκετ πήρε το πανευρωπαϊκό στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Αυτή ήταν και η πρώτη κορυφαία αθλητική εθνική επιτυχία. Η διαφορά της από άλλες που ακολούθησαν (π. χ. euro 2004) ήταν η πρωτόγνωρη έως τότε αίσθηση ότι υπάρχει κάποιος που κάνει κάτι καλύτερα από τους ξένους. Αυτός φυσικά ήταν ο τεράστιος Νίκος Γκάλης, ο αθλητής που έκανε το αδύνατο να μοιάζει δυνατό και το αφύσικο να φαίνεται φυσικό. Από τις 14/06/ 87, τίποτα στον αθλητισμό της χώρας δεν είναι το ίδιο. Και επειδή το μπάσκετ πάντα έλκυε έξυπνους και ικανούς ανθρώπους, η επιτυχία εκείνη δεν έμεινε αναξιοποίητη. Οι διακρίσεις συνεχίστηκαν και επαναλαμβάνονται ακόμη. Πάντως, όποια αθλητική χαρά και αν έχουμε νοιώσει από τότε, η ανάταση της πρώτης νίκης είναι αξέχαστη. Και ανεκτίμητη.

Δείτε και θυμηθείτε: http://www.youtube.com/watch?v=9tOJwTk79ew

ΚΑΥΤΑ ΣΟΡΤΣ

Στην Ολλανδία επιτρέπονται οι γάμοι ομοφύλων, πράγμα που διαπιστώσαμε στον αγώνα του euro Γαλλία-Ολλανδία. Αφού ο Κόιτ έκανε το 1-0, φίλησε τη βέρα του και σήκωσε το χέρι ψηλά. Ο ανεπανάληπτος Αλέκος Θεοφιλόπουλος είπε ότι ο Κόιτ κάπου αφιερώνει το γκολ. Τότε οι κάμερες έδειξαν τον μύθο του ολλανδικού ποδοσφαίρου, τον Γιόχαν Κρόϊφ. Και ο Αλέκος λέει: "Α ναι, το αφιερώνει στο Κρόϊφ".

ΑΝΤΙΟ ΑΝΤΩΝΗ

"...μ' ένα χαμόγελο ζεστό, θα σε καλωσορίσω".

Νίκος Γκάτσος

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΙΔΕΑΣΜΟΣ

Πριν από μερικούς μήνες, ο κατηγορούμενος και προφυλακισμένος για την υπόθεση Ζαχόπουλου δικηγόρος Νικολιτσόπουλος, εξετάστηκε από ψυχίατρο του Αιγινήτιου μετά από αίτησή του. Ο γιατρός διαπίστωσε κατάθλιψη με συνοδό αυτοκτονικό ιδεασμό, που είναι το πιο ύπουλο και επικίνδυνο σύμπτωμά της. Πολύς κόσμος ήταν καχύποπτος με τη συγκεκριμένη γνωμάτευση, καθώς θεώρησε ότι ήταν ένα τέχνασμα του δικηγόρου σε συνεργασία με το γιατρό, ώστε να γλυτώσει την προφυλάκιση.

Η καχυποψία είναι και απαραίτητη και δικαιολογημένη. Υπάρχουν άλλωστε περιπτώσεις (ο γνωστός φυματικός με το πούρο, το ατύχημα των αθλητών του στίβου με τη μηχανή) που προκάλεσαν τουλάχιστον θυμηδία. Φτάνει μόνο, επειδή πρόκειται για ζητήματα υγείας, οι όποιοι προβληματισμοί να εκφράζονται με τη μέγιστη δυνατή διακριτικότητα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η προχθεσινή απόπειρα αυτοκτονίας του Νικολιτσόπολου στη φυλακή (βρέθηκε κρεμασμένος με καλώδιο), απλώς επιβεβαίωσε την αρχική διάγνωση. Όταν όμως είχε γίνει η διάγνωση γνωστή, ψυχίατρος που είναι περισσότερο γνωστός ως μαϊντανός στις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου, είχε με ειρωνεία και βεβαιότητα θεωρήσει ότι ο Νικολιτσόπουλος ήταν υγιής.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε οι γιατροί είναι ότι δεν γίνονται διαγνώσεις από μακριά και κυρίως από το τηλέφωνο. Δεν υπάρχει διάγνωση χωρίς κλινική εξέταση. Ο εν λόγω ψυχίατρος όμως, έκανε διάγνωση από την τηλεόραση και ξεφτιλίστηκε μεγαλοπρεπώς. Δεν πειράζει όμως. Η μεγάλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ που λέγεται λήθη, θα μας τον ξαναφέρει στις οθόνες μας για να ξαναπεί τις περισπούδαστες απόψεις του, να κρίνει εκ του μακρόθεν συναδέλφους του και να κάνει νέες τηλεοπτικές διαγνώσεις.

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Πριν από περίπου 20 χρόνια, σε ερώτηση για το αν κάνουν οι Έλληνες φυλετικές διακρίσεις, ο οξυδερκέστατος Πέτρος Κωστόπουλος είχε απαντήσει δηκτικά και σιβυλλικά: "οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές, απλώς συχαίνονται τους γύφτους". Από τότε το θέμα έχει συζητηθεί πολύ περισσότερο, γιατί ενδιάμεσα προέκυψε το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα από τις γειτονικές χώρες, κυρίως από την Αλβανία. Η πρώτη όμως καταδίκη της Ελλάδας για ρατσισμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έγινε πρόσφατα εξ' αιτίας συμπεριφορών και διακρίσεων απέναντι στους τσιγγάνους.

Το 2005 «αγανακτισμένοι» γονείς από τον Ασπρόπυργο είχαν απαιτήσει και πετύχει 18 μαθητές Ρομά να μη βρίσκονται στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά τους.
Η απάντηση της πολιτείας ήταν να προχωρήσει στη δημιουργία ενός σχολείου-γκέτο. Οι πολίτες της περιοχής αρχικά έσπασαν τα τζάμια του σχολείου αυτού και έγραψαν υβριστικά συνθήματα εις βάρος των παιδιών και στη συνέχεια το πυρπόλησαν. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε το σχέδιο γκετοποίησης των μαθητών και επιδίκασε στον καθένα αποζημίωση 6.000 ευρώ και 2.000 για τα δικαστικά έξοδα.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς. Την απόφαση του υπουργείου να περιθωριοποιήσει τους μαθητές; Τους γονείς που (ήμαρτον!) κάψανε το σχολείο;

Φαινόμενα νομάρχες να καίνε βιβλία, κουκουλοφόροι βιβλιοπωλεία, γονείς σχολεία και μεγάλη μερίδα του πληθυσμού να αναπτύσσει ρατσιστικά, ομοφοβικά και αντισημιτικά σύνδρομα, θυμίζουν Γερμανία του μεσοπολέμου. Δε φανταζόμουν ποτέ ότι ο "Αγών Μου" έχει ακόμη τόση πέραση στη χώρα μας.

(Υ. Γ. Ακούστε και αυτό:http://www.youtube.com/watch?v=AXQ09fAh_JQ&feature=related)

ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ

"Πήραμε τη ζωή μας λάθος

και αλλάξαμε ζωή".

Γ. Σεφέρης

Ένα από τα σήριαλ που είχαν μεγάλη επιτυχία στα τέλη των 90s ήταν αναμφίβολα οι "Δύο Ξένοι". Η επιτυχία του στηριζόταν στις έξυπνες ατάκες και στη δημιουργία πρωτότυπων χαρακτήρων (η πρωϊνατζού ξανθιά, ο κουλτουριάρης καθηγητής, η εστέτ μαμά). Ο Νίκος Σεργιαννόπουλος είχε ήδη μεγάλη και επιτυχημένη ιστορία στο θέατρο, γεγονός που δεν του είχε εξασφαλίσει μεγάλη δημοσιότητα. Αυτή ήρθε με τους "Δυο Ξένους".
Η δημοσιότητα είναι ευχή και κατάρα. Κάποιους τους θρέφει, τους αναζωογονεί και συχνά τους οδηγεί σε ναρκισσιστικές συμπεριφορές. Άλλοι όμως δεν την αντέχουν, τους δημιουργεί ψυχικές ευθύνες που είναι ανυπέρβλητες. Όταν δε , το πρότυπο που καλούνται να υποκριθούν κοινωνικά απέχει από τα προηγούμενα προσωπικά θέλω, το αδιέξοδο είναι σχεδόν αναπόφευκτο.

Τι αλήθεια να έλλειπε από τον Σεργιαννόπουλο. Μια επιφανειακή προσέγγιση μας λέει ότι ήταν όμορφος, πλούσιος, ταλαντούχος, διάσημος και πετυχημένος. Ένας περιζήτητος και καλοπληρωμένος ζεν πρεμιέ, που συνδύαζε όσο λίγοι την ποιότητα με την εμπορικότητα. Η πραγματικότητα όμως απέδειξε πως η ζωή του βρισκόταν αλλού. Ήταν ξένος προς το επικοινωνιακά διαμορφωμένο του "είναι", όσο ξένη ήταν η t.v. persona Κουντουράτου στον αισθητικό κόσμο του καθηγητή Μαρκορά. Όταν ΄"παίρνουμε τη ζωή μας λάθος" θέλει πολύ δύναμη να "αλλάξουμε ζωή". Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, όσο το γράφει ο ποιητής.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Αναμφίβολα, κύρια αποστολή κάθε νομαρχιακής δράσης πρέπει να είναι η καλύτερη και γρηγορότερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Στον ευαίσθητο τομέα της υγείας, οι δράσεις αυτές βρίσκουν την ουσιαστικότερη έννοια τους, καθώς έχουν να κάνουν με το πολυτιμότερο ίσως αγαθό, την υγεία. Στη χώρα μας δυστυχώς, η διαμόρφωση πολιτικών υγείας παραμένει ακόμη σε μεγάλο βαθμό συγκεντρωτική, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων λαμβάνεται σε κεντρικό επίπεδο, δηλαδή από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Η διεθνής πραγματικότητα πρέπει να μας προσανατολίσει στην αποκέντρωση των λήψεων των αποφάσεων, με οδηγό κυρίως τις σκανδιναβικές χώρες, όπου η διαμόρφωση πολιτικών κύρια σε τοπικό επίπεδο, έχει εξαιρετικά πρακτικά αποτελέσματα. Ακόμη όμως και σε αυτό το στείρο από αρμοδιότητες περιβάλλον, η έλλογη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων μιας νομαρχιακής αρχής, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την υφιστάμενη κατάσταση.
Οι κύριοι παροχείς πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στο νομό Τρικάλων είναι το Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο, τα Κέντρα Υγείας Καλαμπάκας, Πύλης και Φαρκαδόνας, καθώς και τα Περιφερειακά Ιατρεία (αγροτικά ιατρεία). Οι δράσεις της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, θα μπορούσαν να είναι στοχοκατευθυνόμενοι στους παρακάτω άξονες:
1. ΚΕΝΤΡΑ ΥΓΕΙΑΣ
Στην Ελλάδα η λειτουργία των κέντρων υγείας καθιερώθηκε με το Ν.1937/1983 και αποτελούν αποκεντρωμένες οργανικές μονάδες των κατά τόπους νοσοκομείων. Προβλέπεται να είναι στελεχωμένα με ιατρούς των βασικών ειδικοτήτων (παθολόγους, γενικούς ιατρούς, παιδίατρους, μικροβιολόγους, οδοντίατρους). Η πραγματικότητα όμως μας φέρνει αντιμέτωπους με σημαντικές ελλείψεις τόσο σε ιατρικό, όσο και σε νοσηλευτικό προσωπικό. Ρόλος της νομαρχιακής αρχής είναι η συνεχής συνεργασία με τη διοίκηση του νοσοκομείου και των κέντρων υγείας, με σκοπό τη γνώση κάθε φορά των προβλημάτων και των ανεπαρκειών, τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό, όσο και σε υλικοτεχνική υποδομή. Οι αποφάσεις για τη δημόσια υγεία είναι κυρίως πολιτικές και η στήριξη των μονάδων αυτών από το δεύτερο βαθμό της αυτοδιοίκησης εντελώς απαραίτητη. Άλλωστε, όπως η εμπειρία αποδεικνύει, η παρέμβαση ενός αιρετού οργάνου σε κεντρικότερα επίπεδα λήψης αποφάσεων είναι ταχύτερη και αποδοτικότερη από αυτή μιας διοίκησης νοσοκομείου, που πιθανώς να αντιμετωπίζει και περισσότερες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.
2. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ
Στο νομό Τρικάλων υπάρχουν 34 περιφερειακά ιατρεία (αγροτικά ιατρεία). Ο ρόλος των αγροτικών ιατρών είναι κυρίως γραφειοκρατικός, αφού ασχολούνται κατά τη διάρκεια της εργασίας τους σχεδόν αποκλειστικά με συνταγογραφία. Βασική αιτία αυτού του φαινομένου είναι η παντελής έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής. Το 1995 έγινε από τις αρμόδιες υπηρεσίες της νομαρχίας σημαντική προσπάθεια για των εξοπλισμό των αγροτικών ιατρείων, πράγμα που είναι εντελώς απαραίτητο να γίνει και σήμερα. Οι δράσεις που προτείνονται είναι οι ακόλουθες:
· Επίσκεψη της διεύθυνσης υγείας σε όλα τα περιφερειακά ιατρεία του νομού.
· Καταγραφή των ανεπαρκειών τους σε συνεργασία με τους αγροτικούς ιατρούς και τους διευθυντές των κατά τόπους κέντρων υγείας.
· Βελτίωση των συνθηκών εργασίας, οποίες σε αρκετά από τα περιφερειακά ιατρεία είναι επιεικώς απαράδεκτες.
· Βελτίωση του εξοπλισμού των περιφερειακών ιατρείων, ώστε σε αυτά να υπάρχει τουλάχιστον σακχαρομετρητής, οξύμετρο, φιάλες οξυγόνου και στα περισσότερα από αυτά καρδιογράφος.
· Ανάληψη συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων από τη διεύθυνση υγείας της νομαρχίας, ώστε να γίνεται συνεχής έλεγχος και καταγραφή των υλικών, για την ορθότερη διαχείρισή τους.
· Καταγραφή του αριθμού των επισκέψεων των πολιτών σε κάθε περιφερειακό ιατρείο με εποπτεία της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, με σκοπό μια νέα κατανομή τους, σύμφωνη με τις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες.
Το κόστος των πιο πάνω δράσεων, σε σχέση με την σημαντική ποιοτική αναβάθμιση των παρεχόμενων στον πολίτη υπηρεσιών υγείας, εύκολα θεωρείται πως μπορεί να το αντέξει οποιαδήποτε νομαρχιακή αρχή.
3. ΠΟΛΥΔΥΝΑΜΑ ΙΑΤΡΕΙΑ
Ένα από τα χαρακτηριστικά του νομού Τρικάλων είναι ο πανέμορφος και τουριστικά ελκυστικός ορεινός του όγκος. Εκτός αυτού, υπάρχουν περιοχές στις οποίες παρατηρείται σημαντικότατη αύξηση του πληθυσμού κατά τους θερινούς μήνες, καθώς συνταξιούχοι κυρίως και παιδιά παραθερίζουν στους τόπους καταγωγής τους. Αυτή η πραγματικότητα, προφανώς μεταβάλλει και την απαιτούμενη κάθε φορά παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Κάποιοι δήμοι και κοινότητες για να αντιμετωπίσουν αυτήν την ιδιαιτερότητα, προσλαμβάνουν για ένα δίμηνο ιατρό. Χρέος της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης είναι σε συνεργασία με τους ορεινούς δήμους να αναλάβει τον εξοπλισμό αυτών των ιατρείων, καθώς οι δήμοι στερούνται διεύθυνσης υγείας. Κάποιες προσπάθειες που έχουν αναληφθεί σε επίπεδο περιφέρειας φαίνονται να καθυστερούν σκοντάφτοντας σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Η παρούσα πρόταση περιλαμβάνει ως πολυδύναμα ιατρεία αυτά των Γαρδικίου, Στουρναραίικων, Μεσοχώρας, Παναγίας, Ασπροκκλησιάς, Νεραϊδοχωρίου, Ελάτης, Ασπροποτάμου και Γερακαρίου. Η πρόσληψη του ιατρού κάθε φορά θα πρέπει να γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια, όπως βαθμός πτυχίου, εμπειρία, ύπαρξη τέκνων και εντοπιότητα. Η απρόσκοπτη λειτουργία κάποιων από των παραπάνω ιατρείων και τους υπόλοιπους μήνες θα γίνει ανάλογα με τις ανάγκες τις κάθε περιοχής.
Μια ολοκληρωμένη τοπική πολιτική υγείας από τον δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης, μπορεί να δώσει απλές, σύγχρονες και πρακτικές λύσεις, που όχι μόνο εμπεδώνουν στους πολίτες αίσθημα ασφάλειας, όχι μόνο αναβαθμίζουν το τοπικό τουριστικό προϊόν, αλλά δίνουν κύρος και προσθέτουν έξωθεν καλή μαρτυρία στο ίδιο το θεσμό, που τόσο τα έχει ανάγκη. Αρκεί να υπάρχει και η αρωγή της κεντρικής διοίκησης, που συχνά αγνοεί τοπικές και συνάμα ουσιαστικές ανάγκες.

Μ' ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ...

Μέσα σε δύο περίπου μήνες, ο σχετικά άγνωστος μέχρι πρόσφατα στο ευρύ κοινό Βγενόπουλος, κατάφερε να αποδείξει ότι είναι ο πιο ταλαντούχος και δυναμικός επιχειρηματίας του τόπου. Αρχικά, με την ίδρυση της ΠΕΚ, κατάφερε να αναγκάσει ολόκληρη οικογένεια Βαρδινογιάννη να συνεργαστεί μαζί του. Και μη μου πει κανείς για κοινό Παναθηναϊκό όραμα. Η φράση "ενιαίος Παναθηναϊκός" δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε ειλικρίνεια από τη φράση "όλον ΠΑΣΟΚ" που λέμε και μεις στα συνέδρια. Η τελευταία του όμως κίνηση ήταν η πιο εντυπωσιακή, αφού η Vivartia ανακοίνωσε ότι μειώνει τις τιμές του γάλακτος κατά 3%. Φυσικά δεν πρόκειται για προσφορά προς τα λαϊκά στρώματα. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο ρόλος των επιχειρηματιών. Η είδηση όμως έπαιξε σε όλα τα δελτία και σχολιάστηκε θετικά στις εφημερίδες και στο ραδιόφωνο. Τέτοια διαφήμιση είναι προφανές ότι θα του κόστιζε πολλαπλάσια από τη μείωση της τιμής του γάλακτος. Πρόκειται προφανώς για μια κίνηση υψηλότατου επιπέδου marketing, τόσο επικοινωνιακού, όσο και επιχειρηματικού. Καλό θα ήταν λοιπόν στα Οικονομικό Πανεπιστήμια, αντί αποστειρωμένοι και εκτός αγοράς καθηγητές να θεωρητικολογούν από έδρας, να τον φωνάξουν για κανένα σεμινάριο. Σίγουρα δε θα χάσουν.

ΒΛΑΚΑΝΙΑ

Τα νέα από το μέτωπο του ζητήματος του ονόματος της γειτονικής αβάπτιστης χώρας γίνονται όλο και πιο ευχάριστα. Ο αρχηγός της εκκλησίας τους έθεσε κατά την επίσκεψή του στον Πάπα θέματα αλυτρωτισμού ( πρωτεύουσά μας η Θεσσαλονίκη, οι νεκροί μας δε βρίσκουν ησυχία κλπ). Όταν σε μια χώρα ασκούν εξωτερική πολιτική οι παπάδες με τις εθνικιστικές τους ανοησίες, η σοβαρότητά της σε διεθνές επίπεδο πάει περίπατο. Ας συνεχίσουν λοιπόν οι γείτονες έτσι. Δεν ξέρω πόσους πείθουν για τη μακεδονική τους καταγωγή, το μόνο πάντως που αποδεικνύουν είναι ότι προέρχονται από τον πιο αυτοκαταστροφικό και παρηκμασμένο πολιτικό πολιτισμό της Ευρώπης: τον Βαλκανικό.

ΓΚΟΥΤΣΟΥ ΓΚΟΥΤΣΟΥ

Υπάρχουν πράγματι πολλοί λόγοι για να συμπαθήσεις την Καλομοίρα. Είναι καλόκαρδη, χωρίς έπαρση, χαριτωμένη και ειλικρινής. Υπάρχει όμως και ένας λόγος που αξίζει να την παραδέχεσαι: κατάφερε να μάθει σε 4 χρόνια καλύτερα ελληνικά απ' ότι ο Μπάγεβιτς σε 24.

ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΕΣ

Το θέμα που δόθηκε για ανάπτυξη στους υποψήφιους των πανελληνίων εξετάσεων στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας ήταν το ακόλουθο:
"Ο Δήμος σας διοργανώνει μια εκδήλωση με θέμα την παράδοση. Ως εκπρόσωπος της μαθητικής σας κοινότητας αναλάβατε τη σύνταξη ενός κειμένου που θα εκφωνηθεί στην εκδήλωση. Σ’ αυτό να αναφέρετε τις αιτίες για τις οποίες πολλοί νέοι σήμερα έχουν απομακρυνθεί από την παράδοση και να προτείνετε τρόπους επανασύνδεσής τους με αυτήν".
Όσο ενδιαφέρον και αν είναι το συγκεκριμένο θέμα, έχει μέσα του μια άποψη διαχρονικής κοινοτοπίας: ...πολλοί νέοι σήμερα έχουν απομακρυνθεί από την παράδοση... Η συγκεκριμένη διατύπωση θα μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε ιστορική περίοδο. Πάντα η κοινή αντίληψη θεωρεί τους νέους απομακρυσμένους από κάθε είδους παράδοση. Αν συνέβαινε όμως αυτό, παραδόσεις δε θα υπήρχαν. Οι κατά καιρούς καταστροφικές νέες γενιές θα τις είχαν εξαφανίσει.
Οι παραδόσεις φαίνονται ότι υπόκεινται και αυτές σε ιδιότυπους νόμους φυσικής επιλογής. Όταν είναι δυναμικές, ζωντανές και ποιοτικές, δεν έχουν ανάγκη κανενός μέτρου και καμιάς στήριξης. Όταν παύουν πια να αφορούν τις κοινωνίες και ο ρόλος τους δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του θυμικού τους και της πραγματικότητας, τότε σιγά σιγά φθίνουν και πιθανώς να χάνονται στη λήθη του χρόνου.
Ας μιλήσουμε όμως με παραδείγματα. Οι δικτατορίες της ανατολικής Ευρώπης είχαν δια νόμου απαγορεύσει τη θρησκεία. Μισός και πλέον όμως αιώνας απαγόρευσης δε στάθηκε ικανός να μεταβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα των λαών. Με την πτώση των καθεστώτων, οι πολίτες αυτών των χωρών ξαναγύρισαν στα πιστεύω τους και στις εκκλησίες τους. Η θρησκευτική τους παράδοση ήταν προφανώς ισχυρότερη από μια επιβαλλόμενη πολιτική ιδεολογία. Στη χώρα μας κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός προσπάθησε με τις Δελφικές Γιορτές να αναβιώσει το αρχαιοελληνικό πνεύμα. Το νεκρό πνεύμα προφανώς δεν αναστήθηκε και η προσπάθεια απέτυχε. Οι παραδόσεις λοιπόν, ούτε καταργούνται, ούτε επιβάλλονται με το ζόρι.
Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, ιδιαίτερη ευχάριστη εντύπωση προκαλεί η δυναμική της δημοτικής μουσικής. Τα παραδοσιακά ωδεία είναι γεμάτα σπουδαστές, τα cd δεξιοτεχνών παραδοσιακών οργάνων πουλάνε όσο ποτέ και οι συναυλίες τους έχουν αξιοσημείωτη επιτυχία. Χαρακτηριστικές είναι οι συνεργασίες του Πετρολούκα Χαλκιά με Ινδούς οργανοπαίχτες. Παρ όλη τη δυσκολία των ακουσμάτων, οι συναυλίες ήταν sold out και τα cd που κυκλοφόρησαν εξαντλήθηκαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από νέους ανθρώπους. Το φαινόμενο αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο. Τα παραδοσιακά μας μουσικά ηχοχρώματα θεωρούνται και από ξένους ειδικούς υψηλότατης αισθητικής και οι αυτοσχεδιασμοί μεγάλων μας οργανοπαικτών (Κόρος, Πετρολούκας, Σαραγούδας) συγκρίνονται με τους αντίστοιχους παγκοσμίου φήμης μπλουζιστών ή τζαζιστών.
Η παράδοση όταν μιλάει στην ψυχή, έχει δυναμισμό και την ικανότητα να ανανεώνεται δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κυρίως καμιά παγκοσμιοποίηση. Απλώς θα την χρησιμοποιήσει για να βελτιωθεί και να προχωρήσει. Και για να την ανακαλύψουμε δεν είναι ανάγκη να κοιτάμε προς τα πίσω ("όπισθεν ολοταχώς" που έλεγε ο Χριστόδουλος) αλλά δίπλα μας. Συνεχίζει το ταξίδι της με τα όπλα της, χωρίς να έχει ανάγκη από αυτόκλητους προστάτες, που συνήθως είναι κήνσορες ηθικοπλαστικών συντηρητικών μηνυμάτων.

(Στη δεύτερη φωτογραφία αριστερά, ο τεράστιος Αχιλλέας Χαλκιάς).

ΕΚΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑ

Πόσο απέχει η χαρά από τη λύπη, η έκσταση από την τραγωδία. Αν ο Τέρι έβαζε το πέναλτι θα ήταν ο ήρωας, ο άνθρωπος που έσωσε την ομάδα του στην παράταση, ο μεγάλος αρχηγός που με την ψυχραιμία του έδωσε τη νίκη στην ομάδα του. Η μπάλα όμως πήγε στο δοκάρι και το κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά το σήκωσε ο παρά κάτι μοιραίος Ρονάλντο. Το ποδόσφαιρο πολλές φορές μοιάζει με θεατρικό έργο με κάθε λογής ήρωα. Και όσο πιο συγκλονιστικό είναι το φινάλε του, τόσο πιο δημοφιλές και οικουμενικό γίνεται.

ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ...

Ένα από τα πιο ευχάριστα ξαφνιάσματα που έχω νιώσει, ήταν όταν διάβασα για πρώτη φορά ποιήματα της Χριστίνας Πασχάλη. Τη Χριστίνα τη γνωρίζω από μικρό κοριτσάκι (όχι ότι έχει μεγαλώσει), ήταν συμμαθήτρια της μικρής μου αδερφής. Άνθρωπος της δράσης, της περιπέτειας, του αθλητισμού και πολυταξιδεμένη, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι έκρυβε μέσα της τόσο σκληρούς προβληματισμούς και τόσο ακριβές ευαισθησίες. Διαβάζοντας την ποιητική της συλλογή "Ανάγλυφες Λέξεις", διαπιστώνει κανείς αβίαστα τον αριστοτεχνικό και κυρίως σύγχρονο και ελκυστικό τρόπο ποιητικής έκφρασης αυτών των συναισθημάτων. Ο Παλαμάς έλεγε ότι "ποίηση δεν είναι τίποτα άλλο, παρά συμπύκνωση". Αυτή η συμπύκνωση με σύγχρονο λόγο είναι το ζητούμενο για κάθε ποιητή. Και η Χριστίνα το καταφέρνει άριστα. Ποιήματά της μπορείτε να διαβάσετε στο blog της: http://www.poetry-christina.blogspot.com/.

Κάτι που αξίζει τον κόπο να επισημάνουμε, είναι ότι τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά γράμματα αρχίζει να κυριαρχεί το γυναικείο στοιχείο. Στη λογοτεχνία η Ομηρόλη, η Τριανταφύλλου και η Σωτηροπούλου συνδυάζουν την ποιότητα με την εμπορικότητα, ενώ στον χώρο της ποίησης η θέση της κορυφής του σύγχρονου "Παρνασσού" ανήκει αναμφίβολα στην Κική Δημουλά. Ίσως οι καιροί μας έχουν ανάγκη περισσότερο τη θηλυκή ευαισθησία.

Όταν όμως η ποίηση αναφέρεται και στην επικαιρότητα, τότε αποκτά και τη συνιστώσα της δυναμικής. Το ποίημα της Χριστίνας που ακολουθεί, γράφτηκε με αφορμή τις πρόσφατες περιπτώσεις ντόπινγκ. Απολαύστε το:

Μοναχό πούπουλο στους ανέμους

Ο ύμνος μου

Αιωρείται στη διαπασών στο μυαλό μου

Μα σε μένα Δε φτάνει

Όσο κι αν η ένταση

Τον κόσμο τρελάνει

Κάθε μου παρένδυτη νίκη

Ένας μικρός θάνατος

Έτσι ηδονικά

Για να γελά

Ο μόνος εξ’ ορισμού αθάνατος.

Μα δεν υπάρχουν προθέσεις

Μόνο βασανιστικές υποθέσεις

Ούτε γεγονότα

Μόνο ερμηνείες

Δαφνοστεφανωμένων ονείρων βουβές συρτές κηδείες.

Στη σκλαβιά της φθοράς το σώμα αλαλάζει

Αφιέρωμα στο βωμό της ελευθερίας

Μια αυτοκρατορία συναισθημάτων που παρακμάζει.

Καθώς πασχίζεις να φουχτώσεις τη σκιά του παρόντος.

Στο κενό σπάνε όλα τα ερωτηματικά πλεύσης

Στο τίποτα χάνονται ερωτικά μαραθώνια πλέγματα.

Βουβές νευρικές συσπάσεις

Γεννούν νεκρά κύματα.

Όσες φορές κι αν πουληθώ

Ποτέ Δε θα σ’ αγοράσω…

Μονάχα σα μεμβράνη θα δοθώ.

Η νίκη αυτή, τιμή δεν έχει

Τιμή δεν έχει τούτη η ηδονή

Μόνο τίμημα.

(Στη φωτογραφία αριστερά η Χριστίνα, δεξιά η Δήμητρα).

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ...

Αντιγράφω από ΤΑ ΝΕΑ της Τετάρτης 14/05 τις οδηγίες της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ προς τα στελέχη της για τις φοιτητικές εκλογές:

"επιδιώκουμε πάνω από την κάλπη να βρίσκεται εκπρόσωπος της ΔΑΠ που θα μονογράφει τους φακέλους. Αν αυτό δε γίνει, ο εκπρόσωπος της ΔΑΠ πρέπει να αναλάβει το σφράγισμα των φακέλων. Επίσης, εφόσον είναι εφικτό και δε γίνεται αντιληπτό από άλλες παρατάξεις, καλό είναι να αποφύγουμε διακριτικά τη μονογραφή φακέλων που σίγουρα περιέχουν ψηφοδέλτιο άλλης παράταξης, ώστε αν είναι δυνατόν να ακυρωθούν στην καταμέτρηση. Καλό είναι την καταμέτρηση να την αναλάβει εκπρόσωπός μας, ώστε να μην σκίζονται ψηφοδέλτια κατά το άνοιγμα του φακέλου. Εννοείται ότι μπορούμε διακριτικά να κάνουμε κάτι τέτοιο στα ψηφοδέλτια των άλλων παρατάξεων (κυρίως της ΠΑΣΠ)"!!!

Εδώ και χρόνια πιστεύω ότι μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις στη ζωή ενός νέου ανθρώπου είναι αυτά που συναντά στα πανεπιστήμια. Επιτρέψτε μου μια προσωπική εμπειρία: έδινα δερματολογία και δίπλα μου κάθισε συμφοιτητής μου υψηλότατο τότε στέλεχος της ΔΑΠ. Ως συνήθως ήταν αδιάβαστος και μου ζήτησε να τον βοηθήσω. Αφού τελείωσα με τις δικές μου ερωτήσεις, άρχισα να του υπαγορεύω τις δικές του. Στη δεύτερη ερώτηση μου λέει πως βαρέθηκε και φεύγει. Είχε γράψει μιάμιση ερώτηση. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, ο βαθμός του ήταν ολοστρόγγυλο δεκαράκι.

Η οδηγία της ΔΑΠ δεν με εκπλήσσει, αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου. Δε θα με εξέπληττε επίσης αν την εξέδιδε οποιαδήποτε άλλη παράταξη. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι τα κόμματα προσδοκούν το φοιτητικό κίνημα να αποτελέσει τη δεξαμενή των νέων στελεχών τους. Ίσως για αυτό ο κόσμος προτιμά να βλέπει ακόμη τον Κακλαμάνη, τον Έβερτ και τον Πάγκαλο. Μιας και συμπληρώνουμε 40 χρόνια από το Μάη του 68 το συμπέρασμα είναι ένα: οι φοιτητές τότε διαδήλωναν για να αλλάξουν τα πάντα. Τώρα κάνουν το ίδιο για να μην αλλάξει τίποτα.

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ

Όπως διάβασα στο http://www.kostastzikas.blogspot.com/, η ΕΡΤ σταμάτησε τη συνεργασία της με το δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου. Είναι περιττό νομίζω να αναφέρουμε ότι το "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" και η "Θεματική Βραδιά" ήταν μικρά τηλεοπτικά αριστουργήματα Για να πληροφορηθείτε περισσότερα, επισκεφθείτε το site του δημοσιογράφου, στη διεύθυνση http://www.rwf.gr/.

Ένα σχόλιο μόνο θα ήθελα να κάνω: η ΕΡΤ μια χαρά συνεχίζει το δικό της μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Μπορεί ακόμη να αλλάξει και το όνομά της, να το κάνει ας πούμε ΥΕΝΕΔ.

ΕΞΩ ΟΙ ΒΕΛΓΟΙ!

Το 2005 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι μέσα σε ένα χρόνο θα έχει δρομολογηθεί η πώληση της Ολυμπιακής. Τρία χρόνια μετά δεν έχει γίνει καμία πρόοδος προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντιθέτως, πωλείται ο ΟΤΕ, αφού όμως προηγήθηκε μια σκανδαλώδης εθελούσια έξοδος εργαζομένων και η με ύποπτες μεθοδεύσεις εξαγορά της εταιρίας"Γερμανός". Μια φιλελεύθερη κεντροδεξιά, θα άρχιζε από το προφανές. Η λαϊκή δεξιά που μας κυβερνά διαλέγει την εύκολη λύση της πώλησης μιας κερδοφόρου εταιρίας, για να συντηρήσει τη μυθολογία των δήθεν μεταρρυθμίσεων.

Η αντίδραση όμως των συνδικαλιστών στην συγκεκριμένη πώληση είναι τόσο αναχρονιστική, που ακόμη και αυτή η σκανδαλώδης πώληση καθίσταται "συμπαθής". Η επιχειρηματολογία με όρους των δεκαετιών του 70 και του 80 ελάχιστα μπορεί πλέον να πείσει. Όταν μάλιστα η γελοιότητα και η γραφικότητα κάνουν την εμφάνισή τους, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Στη διαδήλωση έξω από τη Βουλή οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ πήραν μια γερμανική σημαία, ζωγράφισαν πάνω της ένα αγκυλωτό σταυρό και την έκαψαν. Το να ανασύρεις ναζιστικές μνήμες γιατί η δικιά σου κυβέρνηση ξεπουλά μια κρατική επιχείρηση είναι τουλάχιστον γραφικό. Εμείς τους πουλάμε, αυτοί απλώς αγοράζουν. Το να μπερδεύεις τις σημαίες και αντί να κάψεις της Γερμανίας, να καις αυτή του Βελγίου είναι το λιγότερο κωμικό.

Ο συνδικαλισμός είναι τόσο απαραίτητος, όσο και η Δημοκρατία. Αποτελεί τροφή της και αρωγό της. Όσο όμως δεν εκσυγχρονίζει τα μηνύματά του και τα μέσα διεκδίκησης θα είναι αναποτελεσματικός και με κακή έξωθεν μαρτυρία. Και αυτό δεν το θέλει κανείς.

(Αριστερά η σημαία του Βελγίου και δεξιά της Γερμανίας)

"ΜΑ ΕΤΟΥΤΗ Η ΘΗΤΕΙΑ..."

Στις 30/4 ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας δήλωσε ότι εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο της υποχρεωτικής στράτευσης από τα 18. Μετά τις αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν από κάθε άνθρωπο με στοιχειώδη σύγχρονη λογική, ανέβασε το όριο στα 20 με 21, δηλαδή κατά τη διάρκεια των σπουδών. Επεσήμανε δε, ότι αν δεν υπάρχει ευρύτερη συναίνεση, το μέτρο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί.

Δύο παρατηρήσεις:

• Διαβάζοντας το βιογραφικό του κ. Μεϊμαράκη από το site του, διαπιστώνουμε ότι είναι πτυχιούχος της Νομικής Αθηνών, της Σχολής Πολιτικών Επιστημών και του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου, με ειδίκευση στα φορολογικά και διατριβή στα εκλογικά συστήματα. Οι επιδόσεις του είναι πράγματι αξιοζήλευτες και του αξίζουν ειλικρινά συγχαρητήρια. Θα μπορούσε όμως να τις πετύχει αν στα 21 διέκοπτε τις σπουδές του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα; Πολύ δύσκολα. Τα κατάφερε γιατί στρατεύτηκε στα 29 του και πολύ καλά έκανε.


• Είναι δυνατόν να αλλάζει για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα την άποψή του ένας υπουργός μέσα σε 5 ημέρες και μάλιστα να αναφέρει πως δεν είναι απαραίτητο, αν υπάρχουν αντιδράσεις, να γίνει καμία αλλαγή; Αυτό δείχνει απλώς έλλειψη σχεδιασμού και συγκεκριμένης πολιτικής. Όπως ακριβώς σχεδιασμός δεν υπήρχε και στην προεκλογική δέσμευση ότι η θητεία θα μειωθεί στους 6 μήνες (πράγμα το οποίο φυσικά δεν έγινε).

Ένας ευέλικτος επαγγελματικός στρατός, όπως άλλωστε συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις δυτικές χώρες, είναι μονόδρομος. Άλλωστε, όπως αναφέρει και σε πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή ο Πάσχος Μανδραβέλης:

"η θητεία των κληρωτών δεν προσφέρει πλέον τίποτε στην αμυντική ικανότητα της χώρας. Απλώς χρησιμεύει ως δωρεάν εργατική δύναμη σε ένα κομμάτι του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος μάλιστα δεν παράγει πλέον κανένα κοινωφελές έργο, όπως για παράδειγμα αυτό που κάποτε έκανε η ΜΟΜΑ. Η μετά την εκπαίδευση υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι χρήσιμη μόνο για να διαιωνίζεται ένας παρασιτικός μηχανισμός, ο οποίος σημειωτέον παράγει χαμηλού τύπου διαφθορά όπως ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις για αξιωματικούς κάθε βαθμίδας".

Και δεν απέχει πολύ από την αλήθεια.

Α1!!!

Όσο και αν ακούγεται απίστευτο, ο τοπικός ΑΣΤ του χρόνου θα παίζει στην Α1, με ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΑΡΗ, κ.λ.π. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί αναμφίβολα δικαίωση γενεών τρικαλινών που έχουν ασχοληθεί με το άθλημα. Τα Τρίκαλα από τη δεκαετία του 80 και μετά έχουν βγάλει αρκετούς μπασκετμπολίστες. Αρχηγός της ομάδας των παίδων που κατέκτησε το πανευρωπαϊκό το 89 ήταν ο Γιώρας, ο Μυλωνάς έκανε μεγάλη καριέρα στην μεγάλη ομάδα του Περιστερίου και ήταν μέλος της Εθνικής που το 1994 ήρθε 4η στο παγκόσμιο του Καναδά και η πορεία του Ρεντζιά ακόμα και μέχρι το ΝΒΑ είναι σε όλους γνωστή. Αξέχαστη παραμένει επίσης και η παγκόσμια επιτυχία του 4ου Λυκείου το 1993, με παίχτες όπως ο Πλιάκος και ο Ρεντζιάς. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι αθλητές αυτοί προέκυψαν μέσα από τις μικρές ομάδες των συλλόγων και κυρίως από το μεράκι του πρύτανη του τοπικού μπάσκετ, του καθηγητή Πολυγένη. Στις επιτυχίες λοιπόν, καλό είναι να μην ξεχνάμε τους σκαπανείς του αθλήματος, που έκαναν πράξη τα δικά μας λογύδρια για στροφή των νέων στον αθλητισμό. Ο σεβασμός μας τουλάχιστον τους αξίζει. ( Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από το http://www.fatsimare.gr/).

Υ.Γ. Για μένα πάντως, το πρότυπο του τρικαλινού μπασκετμπολίστα ήταν, είναι και θα είναι ο Σπύρος ο Μπακλάκος!

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ (ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ Ν.Σ.)

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ΘΕΜΑ: ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Είναι σε όλους μας κατανοητό, ότι ένα από τα βασικά συγκριτικά πλεονεκτήματα του νομού μας είναι οι φυσικές του ομορφιές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι εκτός από την καταλυτική παρουσία των Μετεώρων, πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών σε όλη τη διάρκεια του έτους αποτελεί ο ορεινός μας όγκος, που το φυσικό του τοπίο χαρακτηρίζεται εξαιρετικής καλλονής.
Ο νομός Τρικάλων επίσης, κυρίως λόγω της γεωγραφικής του θέσης, θα αποτελέσει σύντομα βασικό κόμβο, σημαντικών για τη χώρα μας οδικών αξόνων (Εγνατία, Ε-65, επέκταση σιδηροδρομικού δικτύου). Έτσι, καθίσταται επίκαιρος και αναγκαίος, ο καθορισμός του τρόπου λήψης των αδρανών υλικών, που είναι απαραίτητα για την ολοκλήρωση αυτών των έργων. Η έλλειψη καθορισμένων περιοχών στο νομό ως λατομικές ζώνες, επιφέρει μια σειρά δυσμενών αποτελεσμάτων, όπως:
Τη δημιουργία λατομείου για κάθε έργο ξεχωριστά, γεγονός που δημιουργεί πληγές σε πολλές περιοχές του νομού. Ιδιαίτερα δε στον ορεινό όγκο, το θέαμα είναι δυσάρεστο και αποκρουστικό.
Τη χρησιμοποίηση υποβαθμισμένης ποιότητας υλικών, κάτω από την πίεση των χρονοδιαγραμμάτων.
Τον πλημμελή έλεγχο του τρόπου λειτουργίας αυτών των λατομείων .
Την παράνομη λήψη αδρανών υλικών από τις όχθες ποταμών.
Την επιβάρυνση της υγείας των πολιτών της κάθε περιοχής.
Την υποβάθμιση του συνολικού τουριστικού προϊόντος.
Η Αυτοδιοικητική Ενότητα θεωρεί πως ο καθορισμός λατομικών ζωνών είναι κρίσιμος και φυσικά εξαιρετικά αναγκαίος . Η προστασία της βιοποικιλότητας και η ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων είναι ικανή και συνάμα αναγκαία συνθήκη για την ανάπτυξη του νομού. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι λατομικές περιοχές σε κάθε νομό καθορίζονται εντός πέντε (5) ετών με απόφαση του αρμόδιου νομάρχη, κατόπιν αιτιολογημένης γνώμης του νομαρχιακού συμβουλίου. Η παρούσα νομαρχιακή αρχή έχει ήδη καθυστερήσει απελπιστικά στη διαχείριση του συγκεκριμένου θέματος και η συζήτηση του στο νομαρχιακό συμβούλιο καθίσταται εκ των πραγμάτων επιτακτική.

ΝΗΣΤΕΙΑ

Κάθε Μεγάλη Παρασκευή συμβαίνει ένα εξαιρετικά παράξενο φαινόμενο που πάντα μου προκαλεί εντύπωση. Υποτίθεται ότι αυτή τη μέρα ο Θεάνθρωπος αφήνει στον σταυρό την τελευταία του πνοή και οι πιστοί του σε ένδειξη πένθους ακολουθούν το έθιμο της νηστείας. Παρόλα αυτά όμως, αμέσως μετά τον επιτάφιο το σύνολο των πιστών κατακλύζει τις ταβέρνες και δεν αφήνει όρθιο καλαμάρι και χταπόδι. Τώρα, πως νηστεύεις και πενθείς τρώγοντας το μισό Παγασητικό συνοδεία ούζου ή τσίπουρου, με το φτωχό μου το μυαλό δεν το καταλαβαίνω. Βέβαια, αν την ίδια μέρα χτυπήσεις κανένα κοντοσούβλι είσαι δαχτυλοδειχτούμενος και πας one way στην κόλαση. Για αυτό μου αρέσει η παράδοση: είναι πάντα ευέλικτη.

ΧΑΖΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Διαβάζοντας προσεχτικά και αναλυτικά την κατάθεση Ζαχόπουλου, μια απορία έχω. Πως αλλιώς θα μπορούσε να τα πει για να καλύψει το Μαξίμου; Τελικά η "Ζαχοπουλιάδα" τελειώνει και το σενάριό της ήταν σαν ταινία του κολλητού του Μυλωνά: απλοϊκό, αφελές, με κακές ερμηνείες, λίγο τσόντα και αναμενόμενο τέλος. Με τις υγείες μας...

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ ΜΑΣ

Δεν είμαι fun του Λαζόπουλου για δύο λόγους: ο πρώτος είναι, αν θέλετε να το παραδεχτώ, πολιτικός. Για κάποιο λόγο που μόνο ο ίδιος ξέρει, έχει αναγάγει τον κ. Καραμανλή σε ιερή αγελάδα της πολιτικής ζωής και όχι μόνο δεν τον σατιρίζει, αλλά τον προστατεύει με κάθε ευκαιρία. Ποιος ξεχνά ότι τον αποκάλεσε "ηθική μυγοσκοτώστρα" όταν μετά από την πίεση των γεγονότων και σαφώς αργοπορημένα απέπεμψε τον κ. Μαγγίνα. Σε αντίθεση, βουλευτές της ΝΔ που πάνε κόντρα στον αρχηγό (Πολύδωρας) τους περιποιείται κανονικά. Αν λοιπόν ο Πρωθυπουργός είναι "ηθική μυγοσκοτώστρα", ο Λαζόπουλος είναι η προστατευτική του "σίτα" από τις ενοχλητικές "μύγες" της κριτικής και της σάτιρας.
Ο δεύτερος λόγος αφορά στο στυλ του. Στο μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής του μας κουνά στη μούρη το δάχτυλο και μας συμβουλεύει σαν ιεροκήρυκας για το τι είναι καλό, ποιοτικό και τι θα πρέπει να μας αρέσει. Ο Κούντερα στην "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" λέει πως το χειρότερο κιτς που έχει συναντήσει είναι το από καθέδρας κούνημα του δαχτύλου. Αυτό το κιτς το βλέπουμε κάθε τρίτη, αποδεικνύοντας πως η ηθικολογία σκοτώνει τη σάτιρα. Και αν αναζητήσουμε την τελευταία εικοσαετία έναν σατιρικό καλλιτέχνη, θα τον βρούμε στη δεύτερη φωτογραφία αριστερά του κειμένου. Tzimakos para siempre!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΒΙΚΗ ΠΑΛΑΜΙΩΤΗ (ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ)

• Πως κρίνετε το έργο της σημερινής νομαρχιακής αρχής;

Θα έλεγα ότι ο κ. Βλαχογιάννης και η παρούσα νομαρχιακή αρχή συνεχίζει να κινείται με τη λογική της ασφάλτου και του τσιμέντου, αφήνοντας πίσω την ανάπτυξη, τον πολίτη και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο νομό. Επίσης, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα "διακυβέρνησης", που εμφανίζει έντονα σημάδια κόπωσης στη δεύτερη τετραετία της, Μάλιστα, με τα τελευταία δεδομένα η ανεργία στο νομό έχει ανέβει, οι δείκτες ανάπτυξης παραμένουν σε τραγικά χαμηλά επίπεδα, πράγματα για τα οποία δε γίνεται ούτε σοβαρή προσπάθεια, ούτε καν συζήτηση. Με βάση τα δεδομένα των πρώτων δεκαπέντε μηνών της δεύτερης τετραετίας Βλαχογιάννη, είναι σαφές ότι αυτή δεν ανταποκρίνεται στις υψηλές, λόγω και του ποσοστού που των εκλογών που έλαβε ο συνδυασμός, προσδοκίες των πολιτών.

• Σε ποιους τομείς πιστεύετε ότι πρέπει να δοθεί βαρύτητα, ενόψει της τέταρτης προγραμματικής περιόδου;

Ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης του νομού είναι αναμφίβολα ο τουρισμός. Όταν έχουμε τη μοναδική τύχη να υπάρχει στο νομό μας ένα μοναδικό μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως είναι τα Μετέωρα, πρέπει η δράση μας να είναι στοχοκατευθυνόμενη σ΄αυτό. Η τουριστική ανάπτυξη πρέπει να έχει σχέδιο και να αφορά όλες αυτές τις περιοχές που αποτελούν ήδη πόλο έλξης τουριστών από όλη την Ελλάδα. Προσωπικά κρίνω εντελώς απαραίτητη τη δημιουργία Χιονοδρομικού Κέντρου στον Κλεινοβό ή τη Μαρόσα, όπου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε ότι ο γειτονικός νομός των Γρεβενών στηρίζεται αποκλειστικά στο αξιοπρεπές Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας. Η απάντηση του νομάρχη στο νομαρχιακό συμβούλιο ότι αυτό είναι αποκλειστικά θέμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας, απλώς υποτιμά το ρόλο του.

• Μετά από 15 μήνες παρουσίας στα έδρανα του νομαρχιακού συμβουλίου, ποιες είναι οι εντυπώσεις που έχετε αποκομίσει;

Είμαι το νεότερο μέλος του νομαρχιακού συμβουλίου και ιδίως τον πρώτο καιρό θεώρησα ότι θα ήταν απαραίτητο να ακούω και να μαθαίνω. Η μέχρι τώρα εντύπωση σαφώς επιβεβαιώνει ότι ζούμε σε έναν νομό με συγκριτικά πλεονεκτήματα, με τεράστιες δυνατότητες, αλλά και πολλά προβλήματα, που δυστυχώς με την στάση της νυν νομαρχιακής αρχής, συνεχίζουν να λιμνάζουν. Μιας και όμως βρισκόμαστε προ των πυλών μιας νέας αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης, αυτό που κρίνεται εντελώς απαραίτητο είναι η αναβάθμιση του ρόλου τόσο των νομαρχιών, όσο και των νομαρχιακών συμβούλων, στα πλαίσια της αποκέντρωσης. Πάντως σε κάθε περίπτωση, η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση αξίζει τον κόπο.

• Πολλά έχουν λεχθεί για την τύχη της "Αυτοδιοικητικής ενότητας", μιας κίνησης που προήλθε από τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ σε τοπικό επίπεδο. Θεωρείτε ότι αυτό το εγχείρημα έχει μέλλον;

Είναι γεγονός ότι το ποσοστό της "Αυτοδιοικητικής Ενότητας" στις τελευταίες νομαρχιακές εκλογές, δεν ήταν το αναμενόμενο και προκάλεσε έναν εν γένει προβληματισμό όσον αφορά τις συνεργασίες στο χώρο της κεντροαριστεράς. Πρέπει όμως να λαμβάνουμε υπόψη ότι βασική συνιστώσα στην άσκηση της πολιτικής είναι ο κατάλληλος χρόνος, το λεγόμενο "timing". Στη δεδομένη χρονική στιγμή, με βάση τις διεργασίες που αναπτύσσονται γενικότερα στην Κεντροαριστερά και σε σχέση με την τοποθέτηση του Γ. Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ για κάλεσμα συνεργασίας στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μιλήσουμε για την τύχη της "Αυτοδιοικητικής Ενότητας". Άλλωστε, περισσότερο ο συνδυασμός από το να σκέφτεται το μέλλον του, απαραίτητο είναι να κάνει δυναμική και ουσιαστική αντιπολίτευση. Και αυτό θα κάνει.

ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ

Αν στο κλειστό του Μπάντμιντον γίνει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του αγωνίσματος, οι εξέδρες θα είναι προφανώς άδειες. Αν όμως στον τελικό υπάρχει Έλληνας αθλητής, εισιτήρια δε θα βρίσκεις ούτε για δείγμα. Σ΄αυτή τη χώρα μάθαμε στον αθλητισμό (και στη ζωή μας) να εκτιμούμε μόνο τη νίκη. Το θέαμα αφορά ελάχιστους, ανεξάρτητα από την ποιότητά του. Για παράδειγμα την προηγούμενη εβδομάδα έγινε ο τελικός για το αντίστοιχο champions league στο βόλεϊ. Αγώνας εντυπωσιακός, με συγκλονιστική εξέλιξη και με τηλεθέαση κάτω του 2%. Αφού δεν υπήρχε ελληνική ομάδα, ποιος ο λόγος...

Δυστυχώς την τακτική αυτή την επικροτεί κυρίως το κράτος. Τα κίνητρα για τους ολυμπιονίκες είναι υπερβολικά. Το χρυσό μετάλλιο π.χ. επιβραβεύεται με περίπου 250.000 ευρώ και η θέση του αξιωματικού περιμένει (ακόμη θυμάμαι ένα πόστερ στην 110 πμ με τον Κεντέρη να ποζάρει μπροστά σε ένα F16). Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η χώρα μας να έχει γίνει μια νέα Ανατολική Γερμανία στον αθλητισμό: νίκες με κάθε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος, με στόχο να νιώσουμε υπερήφανοι. Είμαστε υπερήφανοι για τους αρχαίους, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Κολοκοτρώνη, το ΟΧΙ, αλλά και για την Παπαρίζου, το Euro 2004 και το 3-0 επί της Βέρντερ. Πόση υπερηφάνεια να αντέξουμε πια!

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ειλικρινά, απορώ γιατί δεν στείλαμε τον Μητροπολίτη Άνθιμο στο Βουκουρέστι για να διαπραγματευτεί την είσοδο της αβάπτιστης γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Όλο και κάποιο από τα μέλη των αντιπροσωπειών των κρατών μελών της συμμαχίας που δεν στήριξαν τα ελληνικά συμφέροντα θα ήταν ομοφυλόφιλος ή straight με ολοκληρωμένο δεσμό χωρίς στεφάνι. Έτσι, με ένα ηρωικό ελληνοχριστιανικό "δε θα αποφασίσουν για μας κίναιδοι και πόρνοι"θα έστελνε κάθε ανθέλληνα κατεργάρη στον πάγκο του. Αλλά αν δεν υπάρχει εθνική στρατηγική...