ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ ΜΑΣ

Δεν είμαι fun του Λαζόπουλου για δύο λόγους: ο πρώτος είναι, αν θέλετε να το παραδεχτώ, πολιτικός. Για κάποιο λόγο που μόνο ο ίδιος ξέρει, έχει αναγάγει τον κ. Καραμανλή σε ιερή αγελάδα της πολιτικής ζωής και όχι μόνο δεν τον σατιρίζει, αλλά τον προστατεύει με κάθε ευκαιρία. Ποιος ξεχνά ότι τον αποκάλεσε "ηθική μυγοσκοτώστρα" όταν μετά από την πίεση των γεγονότων και σαφώς αργοπορημένα απέπεμψε τον κ. Μαγγίνα. Σε αντίθεση, βουλευτές της ΝΔ που πάνε κόντρα στον αρχηγό (Πολύδωρας) τους περιποιείται κανονικά. Αν λοιπόν ο Πρωθυπουργός είναι "ηθική μυγοσκοτώστρα", ο Λαζόπουλος είναι η προστατευτική του "σίτα" από τις ενοχλητικές "μύγες" της κριτικής και της σάτιρας.
Ο δεύτερος λόγος αφορά στο στυλ του. Στο μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής του μας κουνά στη μούρη το δάχτυλο και μας συμβουλεύει σαν ιεροκήρυκας για το τι είναι καλό, ποιοτικό και τι θα πρέπει να μας αρέσει. Ο Κούντερα στην "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" λέει πως το χειρότερο κιτς που έχει συναντήσει είναι το από καθέδρας κούνημα του δαχτύλου. Αυτό το κιτς το βλέπουμε κάθε τρίτη, αποδεικνύοντας πως η ηθικολογία σκοτώνει τη σάτιρα. Και αν αναζητήσουμε την τελευταία εικοσαετία έναν σατιρικό καλλιτέχνη, θα τον βρούμε στη δεύτερη φωτογραφία αριστερά του κειμένου. Tzimakos para siempre!