"Πήραμε τη ζωή μας λάθος
και αλλάξαμε ζωή".
Γ. Σεφέρης
Ένα από τα σήριαλ που είχαν μεγάλη επιτυχία στα τέλη των 90s ήταν αναμφίβολα οι "Δύο Ξένοι". Η επιτυχία του στηριζόταν στις έξυπνες ατάκες και στη δημιουργία πρωτότυπων χαρακτήρων (η πρωϊνατζού ξανθιά, ο κουλτουριάρης καθηγητής, η εστέτ μαμά). Ο Νίκος Σεργιαννόπουλος είχε ήδη μεγάλη και επιτυχημένη ιστορία στο θέατρο, γεγονός που δεν του είχε εξασφαλίσει μεγάλη δημοσιότητα. Αυτή ήρθε με τους "Δυο Ξένους".
Η δημοσιότητα είναι ευχή και κατάρα. Κάποιους τους θρέφει, τους αναζωογονεί και συχνά τους οδηγεί σε ναρκισσιστικές συμπεριφορές. Άλλοι όμως δεν την αντέχουν, τους δημιουργεί ψυχικές ευθύνες που είναι ανυπέρβλητες. Όταν δε , το πρότυπο που καλούνται να υποκριθούν κοινωνικά απέχει από τα προηγούμενα προσωπικά θέλω, το αδιέξοδο είναι σχεδόν αναπόφευκτο.
Η δημοσιότητα είναι ευχή και κατάρα. Κάποιους τους θρέφει, τους αναζωογονεί και συχνά τους οδηγεί σε ναρκισσιστικές συμπεριφορές. Άλλοι όμως δεν την αντέχουν, τους δημιουργεί ψυχικές ευθύνες που είναι ανυπέρβλητες. Όταν δε , το πρότυπο που καλούνται να υποκριθούν κοινωνικά απέχει από τα προηγούμενα προσωπικά θέλω, το αδιέξοδο είναι σχεδόν αναπόφευκτο.
Τι αλήθεια να έλλειπε από τον Σεργιαννόπουλο. Μια επιφανειακή προσέγγιση μας λέει ότι ήταν όμορφος, πλούσιος, ταλαντούχος, διάσημος και πετυχημένος. Ένας περιζήτητος και καλοπληρωμένος ζεν πρεμιέ, που συνδύαζε όσο λίγοι την ποιότητα με την εμπορικότητα. Η πραγματικότητα όμως απέδειξε πως η ζωή του βρισκόταν αλλού. Ήταν ξένος προς το επικοινωνιακά διαμορφωμένο του "είναι", όσο ξένη ήταν η t.v. persona Κουντουράτου στον αισθητικό κόσμο του καθηγητή Μαρκορά. Όταν ΄"παίρνουμε τη ζωή μας λάθος" θέλει πολύ δύναμη να "αλλάξουμε ζωή". Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, όσο το γράφει ο ποιητής.
12 comments:
Τσ τσ τσ!!! είδες άμα είναι κανείς ψυχίατρος...
Ανέλυσε κάποια στιγμή και το φαινόμενο George Best.
Για να μην είμαι αμιγώς ψυχιατρικό έβαλα και λίγο από Σεφέρη. Να αναλύσω Best ή Μαραντόνα;
...είναι...
Best ο Μαραντόνα ζει ακόμα.
οκ
Αν δεν "ήταν όμορφος, πλούσιος, ταλαντούχος, διάσημος και πετυχημένος. Ένας περιζήτητος και καλοπληρωμένος ζεν πρεμιέ, που συνδύαζε όσο λίγοι την ποιότητα με την εμπορικότητα" μήπως θα ήταν ένας ναρκομανής - βαποράκι και μια παλιοαδελφή που ψώνιζε πιτσιρίκους απο πλατείες;
nick μην είσαι τόσο αυστηρός....ας μην κρίνουμε τόσο έυκολα τους άλλου χωρίς να σκεφτούμε πρώτα...ίσως είμαστε τυχεροι που μας "φτιάχνει" το κοινωνικά αποδεκτό...
και δεν πιστεύω ότι οι προσωπικές επιλογές του ηθοποιού-όσο και τραγικες αν μας φάινονται- είχαν να κάνουν με ναρκισσισμό....ούτε με το θέμα της δημοσιότητας...
είναι μεγάλη κατάρα όχι η δημοσιότητα αλλα το βάρος να ζει κανεις με την ανάγκη μιας παρεκλίνουσαν σεξουαλικής επιθυμιας....μερικοι άνθρωποι δεν παίρνουν τη ζωή τους λάθος...η ζωη τους πάιζει άσχημα παιχνίδια...δεν είναι θέμα πάντα επιλογής...δεν επιλέγουμε τι μας αρέσει και τι όχι...
Christina, μάλλον ο Νικ λέει με τον τρόπο του, ότι κακώς χαρακηρίζονται έτσι οι υπόλοιποι και όχι ότι ένας διάσημος έχει καλύτερη αντιμετώπιση. Οι επιλογές μας όταν είναι ειλικρινείς δεν μποερί να τις κρίνει κανείς. Όταν μας οδηγούν σε ψεύτικους κόσμους (ναρκωτικά) η ζωή μας είναι αναμφίβολα λάθος. Κανείς δε γεννιέται για να εξαρτάται από ουσίες. Αυτό που γράφει ο Νικ, θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με το νεαρό που ανακοινώνει στον πατέρα του ότι είναι gay.
δεν ξέρω αν η χειρότερη είδους εξάρτηση είναι οι ουσίες....
Christina, αυτό είναι μεγάλη κουβέντα που αξίζει ένα post. Πάντως η βιοχημεία της εξάρτησης στα οπιούχα μοιάζει πολύ με την ερωτική.
κάτι έχω διαβάσει για αυτό...και για τις συνάψεις που γίνονται στο μυαλό ενός ερωτευμένου...και επειδή εσύ σίγουρα ξέρεις να τα εξηγήσεις και να τα μεταφέρεις και σε μας....περιμένω post...
Post a Comment