Ένα από τα πιο ευχάριστα ξαφνιάσματα που έχω νιώσει, ήταν όταν διάβασα για πρώτη φορά ποιήματα της Χριστίνας Πασχάλη. Τη Χριστίνα τη γνωρίζω από μικρό κοριτσάκι (όχι ότι έχει μεγαλώσει), ήταν συμμαθήτρια της μικρής μου αδερφής. Άνθρωπος της δράσης, της περιπέτειας, του αθλητισμού και πολυταξιδεμένη, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι έκρυβε μέσα της τόσο σκληρούς προβληματισμούς και τόσο ακριβές ευαισθησίες. Διαβάζοντας την ποιητική της συλλογή "Ανάγλυφες Λέξεις", διαπιστώνει κανείς αβίαστα τον αριστοτεχνικό και κυρίως σύγχρονο και ελκυστικό τρόπο ποιητικής έκφρασης αυτών των συναισθημάτων. Ο Παλαμάς έλεγε ότι "ποίηση δεν είναι τίποτα άλλο, παρά συμπύκνωση". Αυτή η συμπύκνωση με σύγχρονο λόγο είναι το ζητούμενο για κάθε ποιητή. Και η Χριστίνα το καταφέρνει άριστα. Ποιήματά της μπορείτε να διαβάσετε στο blog της: http://www.poetry-christina.blogspot.com/.
Κάτι που αξίζει τον κόπο να επισημάνουμε, είναι ότι τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά γράμματα αρχίζει να κυριαρχεί το γυναικείο στοιχείο. Στη λογοτεχνία η Ομηρόλη, η Τριανταφύλλου και η Σωτηροπούλου συνδυάζουν την ποιότητα με την εμπορικότητα, ενώ στον χώρο της ποίησης η θέση της κορυφής του σύγχρονου "Παρνασσού" ανήκει αναμφίβολα στην Κική Δημουλά. Ίσως οι καιροί μας έχουν ανάγκη περισσότερο τη θηλυκή ευαισθησία.
Όταν όμως η ποίηση αναφέρεται και στην επικαιρότητα, τότε αποκτά και τη συνιστώσα της δυναμικής. Το ποίημα της Χριστίνας που ακολουθεί, γράφτηκε με αφορμή τις πρόσφατες περιπτώσεις ντόπινγκ. Απολαύστε το:
Μοναχό πούπουλο στους ανέμους
Ο ύμνος μου
Αιωρείται στη διαπασών στο μυαλό μου
Μα σε μένα Δε φτάνει
Όσο κι αν η ένταση
Τον κόσμο τρελάνει
Κάθε μου παρένδυτη νίκη
Ένας μικρός θάνατος
Έτσι ηδονικά
Για να γελά
Ο μόνος εξ’ ορισμού αθάνατος.
Μα δεν υπάρχουν προθέσεις
Μόνο βασανιστικές υποθέσεις
Ούτε γεγονότα
Μόνο ερμηνείες
Δαφνοστεφανωμένων ονείρων βουβές συρτές κηδείες.
Στη σκλαβιά της φθοράς το σώμα αλαλάζει
Αφιέρωμα στο βωμό της ελευθερίας
Μια αυτοκρατορία συναισθημάτων που παρακμάζει.
Καθώς πασχίζεις να φουχτώσεις τη σκιά του παρόντος.
Στο κενό σπάνε όλα τα ερωτηματικά πλεύσης
Στο τίποτα χάνονται ερωτικά μαραθώνια πλέγματα.
Βουβές νευρικές συσπάσεις
Γεννούν νεκρά κύματα.
Όσες φορές κι αν πουληθώ
Ποτέ Δε θα σ’ αγοράσω…
Μονάχα σα μεμβράνη θα δοθώ.
Η νίκη αυτή, τιμή δεν έχει
Τιμή δεν έχει τούτη η ηδονή
Μόνο τίμημα.
(Στη φωτογραφία αριστερά η Χριστίνα, δεξιά η Δήμητρα).
3 comments:
αν και η πρώτη σκέψη ήταν ότι το post δεν αποφεύγει την αγιογραφία, μάλλον δικαιολογημένος είναι ο ενθουσιασμός της γραφής σου.
''Il faut graver nos mémoires,
mais la vie se goûte à l’ appetit de tous les jours...''
Aν εξαιρέσεις το γεγονός ότι στη φωτό αυτό δεν είναι το καλό μου προφίλ, πολύ ωραίο ποστ. Και στα ποιήματα της Χριστίνας διακρίνω ακριβώς αυτό που λες: "σύγχρονο και ελκυστικό τρόπο ποιητικής έκφρασης των συναισθημάτων".
Σας ευχαριστώ πολύ για όλα...Είναι σημαντικό για μένα που σας αγγίζει η γραφή μου...Να σημειώσω μόνο ότι το Doping το χα γράψει με αφορμή τους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες...Και είχε βραβευτεί και στη Σαλαμίνα στα Σικελιανά 2005 ...όπου πήγαμε παρέα με τη Δημητρούλα...Άθλια η διοργάνωση της εκδήλωσης αλλά πολύ καλή αφορμή για τσίπουρα στον "Κάκια"...Πρέπει να ξαναπάμε...
Post a Comment