Wednesday, December 10, 2008

ΡΑΔΙΟ BLOG


Μια και κάποτε ήμουν ραδιοπειρατής, επιτρέψτε μου να αφιερώσω δύο τραγουδάκια του μέγιστου καλλιτέχνη και αναρχικού Νικόλα Άσιμου.
Το πρώτο στους συντηρητικούς υποκριτές που "αφουγκράζονται" λέει τις αγωνίες των νέων. Λέγεται "Μπλουζ Μπουζ" και λέει:

" Άγια κατανάλωση, μη θες να με κουφάνεις
Η φρίκη είναι όμορφη και μένα δε με πιάνεις
Τα δεκαεξάχρονα κι αν εξευμενείς
Με τρυπάρες και υγρά θα στη φέρουνε.
Αλλού τα κακαρίσματα, κι αλλού γεννάν οι κότες".

Το δεύτερο λέγεται "Της επανάστασης" και αφιερώνεται στους κουκουλοφόρους "επαναστάτες":

"Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα.
Είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος.
Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας.
Μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους.
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία.
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας.
Μ’ επαναστατική φρασεολογία".

Αυτά προς το παρόν και καλή σας ακρόαση.

4 comments:

christina said...

Mόνο η μουσική και η στίχοι μπορούν να μιλούν όταν όλα αποδομούνται...και τα λένε τόσο άμεσα

christina said...

http://christselentis.blogspot.com/
δείτε και αυτό το κείμενο για τη σύγχρονη κοινωνία..έχει κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις

axilleas said...

Ο Άσιμος ήταν πάνω απ'όλα ποιητής.

Aπολίτιστος said...

Πρώτα απ' όλα φίλε Αχιλλέα να σε συγχαρώ για την εξαιρετική δουλειά σου!!
Δεύτερον θέλω να σε ευχαριστήσω..
γιατ΄΄ι πλέων ελάχιστοι είναι εκείνοι που θυμούντε τον Νικόλα....

Να είσαι καλά!