Ω ΝΑΙ, Ο ΜΑΗΣ ΤΟΥ 68

Ένα από τα παγκόσμια γεγονότα που έχει αφήσει αναμφίβολα θετική την αύρα του και στο Ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο είναι ο Μάης του 68 στη Γαλλία. Ο όρος Μάης του '68 (γνωστός και ως Γαλλικός Μάης) περιγράφει την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου και Ιουνίου. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών, επεκτάθηκαν με γενική απεργία των Γάλλων εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που άρχισε να παίρνει διαστάσεις επανάστασης. Χαρακτηριστικό των γεγονότων ήταν η ιδιαίτερα μεγάλη έντασή τους με φωτιές, οδοφράγματα και βία κατά των αστυνομικών. Ήταν ένα κίνημα απρόβλεπτο, αυθόρμητο , χωρίς ηγέτες και έξω από τη χειραγώγηση συνδικάτων και κομμάτων. Συμβολικές μορφές χάρη στα μέσα ενημέρωσης οι Ρούντι Ντούτσκε και Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Μερικοί φιλόσοφοι και ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εξέγερση ήταν το σημαντικότερο επαναστατικό γεγονός του 20ου αιώνα, επειδή δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες, αλλά ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων. Κάποια από τα συνθήματα που έμειναν στην ιστορία ήταν:

"Η φαντασία στην εξουσία"

"Να ονειρευόμαστε το αδύνατο"

" Η ουτοπία είναι εφικτή"

"Η υπερβολή είναι η αρχή της έμπνευσης"

"Επιτιθέμενος δεν είναι αυτός που εξεγείρεται αλλά αυτός που καταστέλλει"

"Τα οδοφράγματα κλείνουν δρόμους και ανοίγουν μονοπάτια"

Τα τελευταία γεγονότα στην χώρα μας έχουν αρκετά κοινά και σημαντικές διαφορές με το Μάη του 68. Ο ξένος τύπος πάντως κάνει άφοβα τη σύγκριση τους και Γαλλικές εφημερίδες τα ονόμασαν ο Μάης της Ελλάδας. Τα εδώ γεγονότα είχαν συγκεκριμένη αφορμή (η δολοφονία του Αλέξη) σαφέστερο περιεχόμενο (εκπαιδευτικό, ανεργία, προκλητικά χαμηλοί μισθοί) και άμεση επέκτασή τους στις περισσότερες μεγάλες πόλεις. Στη Γαλλία οι κινητοποιήσεις εκφυλίστηκαν από το χρόνο, εδώ προσπάθησαν να τις ακυρώσουν οι καταστροφές των κουκουλοφόρων. Στη Γαλλία οι μεγάλοι διανοητές ήταν δίπλα στους εξεγερμένους, εδώ μάλλον δεν υπάρχει υποψία διανόησης γενικώς.

Συγκρίνοντας τα ξένα και τα Ελληνικά ΜΜΕ, διαπιστώνει κανείς ότι στο εξωτερικό εμβάθυναν περισσότερο στο περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, ενώ τα εγχώρια μέσα έμειναν περισσότερο στη δολοφονία και στις καταστροφές. Χαρακτηριστική επίσης ήταν και η προσπάθεια απαξίωσης των κινητοποιήσεων και των αιτημάτων των μαθητών από γνωστούς αρθρογράφους, που παλαιότερα μυθοποίησαν τη σημειολογία του Μάη του 68. Φαντάζεστε αν τα συνθήματα των Ελλήνων μαθητών αναφερόταν σε ουτοπία και φαντασία τι θα είχαν ακούσει; Για κάποιους λοιπόν οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις είναι καλές και άγιες, αρκεί να είναι μακριά από μας.