Είναι σκέτη κοινοτυπία να πω πως τα χρόνια περνούν γρήγορα. Θα το πω όμως. Πάνε ήδη 10 χρόνια από τότε που φοιτούσα στο 6ο έτος της Ιατρικής στη Θεσσαλονίκη. Είναι το έτος των κλινικών, εκεί που δείχνει ο καθένας τα πρώτα σημάδια της αποτελεσματικότητας του αποθέματος της γνώσης του και εκεί που εν τέλει φαίνεται και η ικανότητα του κάθε φοιτητή.
Ένα από τα αστέρια της σχολής ήταν ο Χ. Πανέξυπνος άνθρωπος, ιδιαίτερα μορφωμένος, τυπικότατος στις υποχρεώσεις του και άριστος φοιτητής. Με ταπεινή καταγωγή και σεμνή πορεία σε όλα τα έτη. (Δεν ήταν ανάγκη δηλαδή να του πει ο Καραμανλής πως να φέρεται). Ήταν από αυτούς που θα περίμενες σε μια χώρα ίσων ευκαιριών και αισθήματος δικαίου να ακολουθήσει Ακαδημαϊκή καριέρα. Το άξιζε άλλωστε απόλυτα.
Τα πρώτα χρόνια τα λέγαμε αραιά. Τελευταία είχαμε χαθεί. Πριν από κάποιους μήνες όμως με ανακάλυψε στο facebook. Έμαθα λοιπόν πως είναι μια χαρά και έχει ανοίξει ιατρείο σε παραμεθόρια περιοχή στη βόρεια Ελλάδα. Την ίδια ώρα όμως μαθαίνω ότι πρώην συμφοιτητές μας, τέκνα καθηγητών του Πανεπιστημίου ή μέλη φοιτητικών νεολαιών, που δεν έφταναν ούτε τον ίσκιο του Χ. κάνουν τα διδακτορικά τους και ετοιμάζουν το λαμπρό τους μέλλον.
Από τη μια πλευρά θα μπορούσε να πει κάποιος πως μακάρι κάθε απομακρυσμένη περιοχή να είχε την ευλογία ενός γιατρού σαν τον Χ. Από την άλλη όμως αυτή η κατάσταση προκαλεί μόνο οργή και αηδία. Ποιος θα μορφώσει στα ευαγή μας ιδρύματα τις επόμενες γενεές γιατρών; Ας μην το σκέφτομαι καλύτερα.
Βοήθειά σας…
Ένα από τα αστέρια της σχολής ήταν ο Χ. Πανέξυπνος άνθρωπος, ιδιαίτερα μορφωμένος, τυπικότατος στις υποχρεώσεις του και άριστος φοιτητής. Με ταπεινή καταγωγή και σεμνή πορεία σε όλα τα έτη. (Δεν ήταν ανάγκη δηλαδή να του πει ο Καραμανλής πως να φέρεται). Ήταν από αυτούς που θα περίμενες σε μια χώρα ίσων ευκαιριών και αισθήματος δικαίου να ακολουθήσει Ακαδημαϊκή καριέρα. Το άξιζε άλλωστε απόλυτα.
Τα πρώτα χρόνια τα λέγαμε αραιά. Τελευταία είχαμε χαθεί. Πριν από κάποιους μήνες όμως με ανακάλυψε στο facebook. Έμαθα λοιπόν πως είναι μια χαρά και έχει ανοίξει ιατρείο σε παραμεθόρια περιοχή στη βόρεια Ελλάδα. Την ίδια ώρα όμως μαθαίνω ότι πρώην συμφοιτητές μας, τέκνα καθηγητών του Πανεπιστημίου ή μέλη φοιτητικών νεολαιών, που δεν έφταναν ούτε τον ίσκιο του Χ. κάνουν τα διδακτορικά τους και ετοιμάζουν το λαμπρό τους μέλλον.
Από τη μια πλευρά θα μπορούσε να πει κάποιος πως μακάρι κάθε απομακρυσμένη περιοχή να είχε την ευλογία ενός γιατρού σαν τον Χ. Από την άλλη όμως αυτή η κατάσταση προκαλεί μόνο οργή και αηδία. Ποιος θα μορφώσει στα ευαγή μας ιδρύματα τις επόμενες γενεές γιατρών; Ας μην το σκέφτομαι καλύτερα.
Βοήθειά σας…
(Για να μην διαμαρτύρεσαι όταν καθυστερώ να γράψω...)
2 comments:
τραγουδιστές, ηθοποιοί, δημοδιογράφοι, γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, πολιτικοί στην Ελλάδα η οικογενειοκρατία καλά κρατεί. Με εξαίρεση ελάχιστους από δαύτους, οι υπόλοιποι κάνουν κομπόδεμα με το όνομα. Το φαινόμενο διαιωνίζεται και μάλλον μας αξίζει..
Όλους αυτούς που ορθά αναφέρεις μπορείς να τους διαλέξεις. Τους καθηγητές και τους δικαστικούς όμως όχι. Για αυτό για μένα αποτελούν το μέτρο της αξιοκρατίας σε μια χώρα.
Post a Comment