Saturday, October 31, 2009

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


Ο λαός συνηθίζει να λέει ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Ο Γιάνης Αγγελάκας σε ένα τραγούδι του αντίθετα, αναφέρει ότι ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός. Ανεξάρτητα με το πόσο καλός ή όχι συνάδελφος είναι ο χρόνος, έχει αναμφισβήτητα μια μοναδική ιδιότητα: η απόσταση από ένα γεγονός δημιουργεί συνθήκες αντικειμενικότητας στη θεώρηση και στην ανάλυση του. Έτσι, θαρρώ πως είναι μια καλή στιγμή για κάποιες σκέψεις σχετικά με το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα.
Η παράταξη της ΝΔ, ήταν αναμφισβήτητα ο μεγάλος, αν όχι ο μόνος χαμένος των εκλογών. Δεν υπέστη μια απλή ήττα, αλλά μια συντριβή, καθώς “πέτυχε” το χαμηλότερο ιστορικό ποσοστό της. Ποιες ήταν όμως οι αιτίες αυτής της ανεπανάληπτης εκλογικής καθίζησης; Οι περισσότεροι επικεντρώνουν την κριτική τους στα σκάνδαλα της πενταετίας. Γεγονότα όπως οι υποκλοπές, τα δομημένα ομόλογα και το βατοπέδι είναι πιθανώς ικανά από μόνα τους να επιφέρουν μια ήττα. Μια εκλογική πανωλεθρία όμως όχι.
Μια Αράβική παροιμία λέει ότι όταν προχωράς με το σπαθί, πεθαίνεις από το σπαθί. Στα αντιπολιτευτικά χρόνια από το 2000 έως το 2004, η ΝΔ στήριξε την επικοινωνιακή της τακτική σε μια ιδιότυπη πολιτική ηθικολογία. Δεν προέταξε θέσεις, ιδεολογικό πλαίσιο και πολιτικούς στόχους, αλλά υποσχέθηκε εντιμότητα, σεμνότητα, ηθική και τάξη. Έννοιες χρήσιμες και απαραίτητες για εκκλησιαστικά κηρύγματα, αλλά αυτονόητες για την πολιτική και ιδιαίτερα για την κυβερνητική λειτουργία, άσχετα βέβαια με το πόσο ακολουθούνται. Η μόνη καινοτομία της ήταν η ανακάλυψη ενός καινοφανούς πολιτικού μορφώματος, που ονομάστηκε μεσαίος χώρος. Κατά τη διάρκεια της πενταετούς διακυβέρνησης, το δόγμα της επικοινωνίας κάλυπτε τα πάντα. Οι περισσότερες αποφάσεις είχαν ως οδηγό τις δημοσκοπήσεις, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν στόχοι εναλλακτικός σχεδιασμός, και έλεγχος αποτελεσματικότητας. Κεντρικός πυρήνας αυτής της τακτικής δεν ήταν η χρηστή διακυβέρνηση, αλλά το πως θα κερδηθούν οι επόμενες εκλογές.
Το σχέδιο δούλεψε με επιτυχία έως τις εκλογές του 2007. Η επικοινωνία όμως από μόνη της δεν μπορεί να σε σώζει στο διηνεκές (π.χ. πυρκαγιές της Ηλείας). Κάποτε έπρεπε να έρθει και η ώρα της πολιτικής. Σε αυτό το ραντεβού όμως η ΝΔ δεν εμφανίστηκε ποτέ. Η τραγική εμφάνιση του κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ απλώς διέλυσε έναν επικοινωνιακό γυάλινο πύργο, ο οποίος δεν στηριζόταν σε κανένα υποστήλωμα. Όταν η επικοινωνία εξαντλεί τα όρια και τις δυνατότητές της, τελευταίο ανάχωμα είναι η πολιτική. Και η ΝΔ δεν είχε ακριβώς αυτό: δεν προέταξε ποτέ ένα πολιτικό διακύβευμα. Αλήθεια, πως μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τη διακυβέρνησή της; κεντροδεξιά; φιλελεύθερη; λαϊκή δεξιά; Υπάρχει ένα μεγάλο έργο ή κάποια σημαντική μεταρρύθμιση που να χαρακτηρίζει αυτή την πενταετία; Ο ευρών αμοιφθήσεται...
Κάθε πολιτικός φορέας, δεν μπορεί να μην έχει ως βασικό του πυλώνα την ίδια την πολιτική. Αυτή είναι σαν τα γεγονότα ξεροκέφαλη και απαιτεί αργά η γρήγορα να έρθει στο προσκήνιο Όταν μένει στην άκρη και τη θέση της παίρνουν άλλες “ερωμένες” όπως η ηθικολογία και η επικοινωνία, συμπεριφέρεται σαν απατημένη σύζυγός: εκδικείται και μάλιστα σκληρά.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΈΡΕΥΝΑ".

Tuesday, October 27, 2009

ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ


Χθες απεβίωσε η Έλλη Παππά, μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Σμύρνη και μετά τη μικρασιατική καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα. Αδερφή της ήταν η Διδώ Σωτηρίου. Έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο όταν καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με το σύντροφό της Νίκο Μπελογιάννη. Δεν εκτελέστηκε επειδή ο γιος της ήταν μόλις 7 μηνών (σήμερα ο Χρήστος Χωμενίδης έγραψε πως "πέθανε το τριαντάφυλλο του ανθρώπου με το γαρύφαλλο"). Υπήρξε μια ελεύθερη, δυναμική και εξαιρετικής αισθητικής ποιότητας γυναίκα.
Η ίδια έλεγε για τη ζωή της: «Γεννήθηκα στην Σμύρνη, παραμονή της καταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. Η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει. Δεν ήμουν παιδί, ήμουν άλλο πράμα και με πέταξε. Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της μητέρας μου. Η καταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Τότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο «άγγελος της ζωής μου», η Διδώ (Σωτηρίου), που ζούσε με την πλούσια αντιδραστική θεία, αδελφή του πατέρα μας. Από τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά κι η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές». Από τα γυμνασιακά της χρόνια ήταν οργανωμένη σε αντιδικτατορική ομάδα και μετά, στην κατοχή, προσχώρησε στο ΕΑΜ και στο Κ.Κ.Ε.
Διέτρεξε όλo τον εμφύλιο και έως τη σύλληψή της, το 1950, δούλεψε για τα παράνομα έντυπα, σε στενή συνεργασία με διαπρεπείς αριστερούς διανοούμενους και κυρίως, στους παράνομους μηχανισμούς του Κ.Κ.Ε. Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Αβέρωφ το 1963, δούλεψε στη σύνταξη της «Δημοκρατικής Αλλαγής» και σε τέσσερα χρόνια η απριλιανή χούντα την εξόρισε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε σε ενάμιση χρόνο, γιατί είχε αρρωστήσει σοβαρά. Η Σοβιετική Ένωση την προσκαλεί να τη φιλοξενήσει με τον γιο της, αλλά η ίδια αρνείται γιατί είχε διαφωνήσει με την εισβολή των στρατιωτικών τανκς στην, τότε, Τσεχοσλοβακία. Πραγματοποίησε μελέτες για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπως «Ο Πλάτωνας στην εποχή μας» και η «Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας - Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό», και μελέτες για τον μαρξισμό και τον λενινισμό, όπως ο «Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση -οδοιπορικό από το ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στο λαϊκισμό του Στάλιν» και «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου».
Σε εποχές που η θέση της γυναίκας ήταν εξαιρετικά υποτημιμένη, η Έλλη Παππά υπήρξε ρηξικέλευθη πρωτοπόρος των αγώνων, της ζωής και των γραμμάτων. Δήλωνε ότι ήταν δίπλα στο Μπελογιάννη γιατί πάνω απ'όλα τον ερωτεύτηκε. Και επέλεξε να ταφεί δίπλα του στο 3ο νεκροταφείο.


Τα βιογραφικά στοιχεία είναι από το www.athina984.gr

Thursday, October 15, 2009

...then we take Berlin.


Το Βερολίνο είναι μια πόλη με 3.5 εκατομμύρια κατοίκους, αλλά με τριπλάσια έκταση από την Αθήνα. Τεράστια πάρκα πνιγμένα στο πράσινο υπάρχουν παντού, τα πεζοδρόμια τους είναι μεγάλα, καθαρά και με λειτουργικούς ποδηλατόδρομους, ενώ στο κεντρικότερο σημείο της πόλης υπάρχει μια έκταση με χορτάρι, όπου μπορεί ο οποιοσδήποτε να απολαύσει τον ήλιο (που η εμφάνισή του είναι ένα ζητούμενο). Αλήθεια, δεν μαρτύρησε ακόμη κανείς σε αυτούς τους ανόητους γερμαναράδες τη βασική ατμομηχανή της ανάπτυξης που είναι η αντιπαροχή; Τι εξυπηρετεί επιτέλους ο τόσος ελεύθερος χώρος; Ως πότε θα κοιμούνται σαν τον Ρεχάγκελ στον πάγκο;

Στη φωτογραφία, με τους καλούς συντρόφους Μάρξ και Ένγκελς.

Wednesday, October 14, 2009

ΠΕΣ ΤΑ ΛΑΚΗ!


Ο Λ.Λαζόπουλος ήταν χθες ένας γνήσιος σατυρικός καλιιτέχνης. Αιχμηρός, καυστικός και ανελέητος απέναντι στην εξουσία, όπως άλλωστε οφείλει να είναι κάθε επίγονος του Αριστοφάνη. Αν έκανε το ίδιο και τα τελευταία πεντέμιση χρόνια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκτός από ταλαντούχος είναι και συνεπής. Ή μήπως είναι;