Friday, October 31, 2008

THE REVENGE


Ο μπαρμπα-Λάκης ήταν για 8 χρόνια πρόεδρος στο χωριό της μητέρας μου στη Λάκκα Σούλι. Ένα βράδυ στο καφενείο μιλώντας πολιτικά με την παρέα του δέχτηκε ένα κριτικό ερώτημα από έναν συγχωριανό του: "για πες μας ρε Λάκη, τι έργα έκανες τόσα χρόνια πρόεδρος; Τί άφησες πίσω σου;". Ο παλιός πρόεδρος μιλούσε για κανένα τέταρτο περίπου για να απαντήσει στο ερώτημα. Δεν ξέρω αν έπεισε, απαντήσεις πάντως είχε.
Ελπίζω το παραπάνω ερώτημα να μην το δεχτεί ποτέ στο μέλλον ο Πρωθυπουργός. Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Πρέπει να είναι η μοναδική περίπτωση ηγέτη της χώρας μετά τη μεταπολίτευση, που αφήνει πίσω του το απόλυτο τίποτα. Αλήθεια, όσο καλοπροαίρετοι και αν είμαστε, ποια είναι η πολιτική παρακαταθήκη του Πρωθυπουργού; Για ποιο λόγο πιστεύει ότι θα μείνει στην ιστορία; όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, καλές οι κακές, αφήσαν ένα στίγμα, ένα πολιτικό σημάδι τέλος πάντων. Η σημερινή όμως φαίνεται να αποτελεί τη μοναδική θλιβερή εξαίρεση.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο βασικός λόγος της απότομης κατάρρευσης της Κυβέρνησης Καραμανλή είναι τα σκάνδαλα και τα άσχημα αποτελέσματα στην οικονομική πολιτική. Προσωπικά πιστεύω πως τα αίτια είναι βαθύτερα. Τα τελευταία 8 χρόνια η Ν.Δ. αγνόησε την ίδια την πολιτική. Αντιπολιτεύτηκε εκπέμποντας συνεχώς κηνσορικά μηνύματα ηθικοπλαστικού τύπου. Στη συνέχεια κυβέρνησε αμιγώς επικοινωνιακά. Όλες οι μεγάλες αποφάσεις της δεν εξυπηρετούσαν κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο, αλλά την επικοινωνιακή πραγματικότητα της στιγμής.
Δυστυχώς όμως η πολιτική είναι και αυτή σαν τα γεγονότα: είναι αμείλικτη. Και όταν αφήνεται για καιρό στην άκρη κάνει σαν την απατημένη σύζυγο: εκδικείται. Και εκδικείται σκληρά.

Wednesday, October 22, 2008


Χθες έγινε γενική απεργία. Ο στόχος κάθε απεργίας είναι διπλός: αφενός από την έλλειψη υπηρεσιών τη συγκεκριμένη μέρα να γίνει εμφανής η δυναμική μιας τάξης εργαζόμενων και αφετέρου να γίνουν γνωστά τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις. Μαζί όμως με όλους τους άλλους απεργούσαν και οι δημοσιογράφοι. Στη σημερινή μιντιακή πραγματικότητα, δυστυχώς τα πράγματα που δεν προβάλλονται είναι σαν να μην έγιναν. Οι νέες ειδήσεις και η αμείλικτη επικαιρότητα της καινούργιας μέρας ακυρώνουν σε μεγάλο βαθμό τη χθεσινή πραγματικότητα. Έτσι, αιτήματα, συμμετοχή και άλλα γεγονότα που αφορούν μια απεργία περνούν εν πολλοίς απαρατήρητα. Μια απεργία λοιπόν ενός κλάδου ακυρώνει ουσιαστικά αυτή των υπόλοιπων. Οι παλαιοί κομμουνιστές θα τη λέγαν προβοκάτσια. Εμείς πως να την πούμε;

Tuesday, October 07, 2008

ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ




Η Αγία Πετρούπολη είναι μια από τις εντυπωσιακότερες πόλεις στον κόσμο. Ένα ταξίδι προς τα εκεί είναι αναμφίβολα μια εμπειρία ζωής. Μέχρι τώρα, με εκνεύριζε το όνομά της, καθώς νόμιζα πως αναφέρεται στον ιδρυτή της, τον Μέγα Πέτρο, του οποίου η αγιοποίηση μέσω του ονόματος της πόλης μου φαινόταν γελοία. Τελικά είχα λάθος, καθώς το όνομα είναι αφιερωμένο στον Άγιο Πέτρο, αφού ο συνονόματός του Μέγας, ήθελε η πόλη του να αποτελεί την πύλη του παραδείσου της Ρωσίας. Με το θάνατο του Λένιν ονομάστηκε Λένινγκραντ (πόλη του Λένιν) και στις αρχές της περασμένης δεκαετίας με δημοψήφισμα ξαναπήρε το παλιό της όνομα. Οι κάτοικοί της όμως θεωρούν πως θα σε λίγα χρόνια θα έχουν και πάλι καινούργιο όνομα, καθώς ως γενέτειρα του Πούτιν, η μετονομασία της σε Πούτινγκραντ φαντάζει εξαιρετικά πιθανή.

Μια παροιμία που κατάντησε κοινοτυπία είναι ότι μια εικόνα αξίζει όσες χίλιες λέξεις. Στην περίπτωση της Αγίας Πετρούπολης καμιά εικόνα και καμιά περιγραφή ( ακόμα και με χιλιάδες λέξεις) δεν μπορεί να περιγράψει το αισθητικό μεγαλείο της πόλης. Παρόλα αυτά, δείτε μερικές φωτογραφίες: