ΝΗΣΤΕΙΑ

Κάθε Μεγάλη Παρασκευή συμβαίνει ένα εξαιρετικά παράξενο φαινόμενο που πάντα μου προκαλεί εντύπωση. Υποτίθεται ότι αυτή τη μέρα ο Θεάνθρωπος αφήνει στον σταυρό την τελευταία του πνοή και οι πιστοί του σε ένδειξη πένθους ακολουθούν το έθιμο της νηστείας. Παρόλα αυτά όμως, αμέσως μετά τον επιτάφιο το σύνολο των πιστών κατακλύζει τις ταβέρνες και δεν αφήνει όρθιο καλαμάρι και χταπόδι. Τώρα, πως νηστεύεις και πενθείς τρώγοντας το μισό Παγασητικό συνοδεία ούζου ή τσίπουρου, με το φτωχό μου το μυαλό δεν το καταλαβαίνω. Βέβαια, αν την ίδια μέρα χτυπήσεις κανένα κοντοσούβλι είσαι δαχτυλοδειχτούμενος και πας one way στην κόλαση. Για αυτό μου αρέσει η παράδοση: είναι πάντα ευέλικτη.

ΧΑΖΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Διαβάζοντας προσεχτικά και αναλυτικά την κατάθεση Ζαχόπουλου, μια απορία έχω. Πως αλλιώς θα μπορούσε να τα πει για να καλύψει το Μαξίμου; Τελικά η "Ζαχοπουλιάδα" τελειώνει και το σενάριό της ήταν σαν ταινία του κολλητού του Μυλωνά: απλοϊκό, αφελές, με κακές ερμηνείες, λίγο τσόντα και αναμενόμενο τέλος. Με τις υγείες μας...

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ ΜΑΣ

Δεν είμαι fun του Λαζόπουλου για δύο λόγους: ο πρώτος είναι, αν θέλετε να το παραδεχτώ, πολιτικός. Για κάποιο λόγο που μόνο ο ίδιος ξέρει, έχει αναγάγει τον κ. Καραμανλή σε ιερή αγελάδα της πολιτικής ζωής και όχι μόνο δεν τον σατιρίζει, αλλά τον προστατεύει με κάθε ευκαιρία. Ποιος ξεχνά ότι τον αποκάλεσε "ηθική μυγοσκοτώστρα" όταν μετά από την πίεση των γεγονότων και σαφώς αργοπορημένα απέπεμψε τον κ. Μαγγίνα. Σε αντίθεση, βουλευτές της ΝΔ που πάνε κόντρα στον αρχηγό (Πολύδωρας) τους περιποιείται κανονικά. Αν λοιπόν ο Πρωθυπουργός είναι "ηθική μυγοσκοτώστρα", ο Λαζόπουλος είναι η προστατευτική του "σίτα" από τις ενοχλητικές "μύγες" της κριτικής και της σάτιρας.
Ο δεύτερος λόγος αφορά στο στυλ του. Στο μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής του μας κουνά στη μούρη το δάχτυλο και μας συμβουλεύει σαν ιεροκήρυκας για το τι είναι καλό, ποιοτικό και τι θα πρέπει να μας αρέσει. Ο Κούντερα στην "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" λέει πως το χειρότερο κιτς που έχει συναντήσει είναι το από καθέδρας κούνημα του δαχτύλου. Αυτό το κιτς το βλέπουμε κάθε τρίτη, αποδεικνύοντας πως η ηθικολογία σκοτώνει τη σάτιρα. Και αν αναζητήσουμε την τελευταία εικοσαετία έναν σατιρικό καλλιτέχνη, θα τον βρούμε στη δεύτερη φωτογραφία αριστερά του κειμένου. Tzimakos para siempre!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΒΙΚΗ ΠΑΛΑΜΙΩΤΗ (ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ)

• Πως κρίνετε το έργο της σημερινής νομαρχιακής αρχής;

Θα έλεγα ότι ο κ. Βλαχογιάννης και η παρούσα νομαρχιακή αρχή συνεχίζει να κινείται με τη λογική της ασφάλτου και του τσιμέντου, αφήνοντας πίσω την ανάπτυξη, τον πολίτη και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο νομό. Επίσης, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα "διακυβέρνησης", που εμφανίζει έντονα σημάδια κόπωσης στη δεύτερη τετραετία της, Μάλιστα, με τα τελευταία δεδομένα η ανεργία στο νομό έχει ανέβει, οι δείκτες ανάπτυξης παραμένουν σε τραγικά χαμηλά επίπεδα, πράγματα για τα οποία δε γίνεται ούτε σοβαρή προσπάθεια, ούτε καν συζήτηση. Με βάση τα δεδομένα των πρώτων δεκαπέντε μηνών της δεύτερης τετραετίας Βλαχογιάννη, είναι σαφές ότι αυτή δεν ανταποκρίνεται στις υψηλές, λόγω και του ποσοστού που των εκλογών που έλαβε ο συνδυασμός, προσδοκίες των πολιτών.

• Σε ποιους τομείς πιστεύετε ότι πρέπει να δοθεί βαρύτητα, ενόψει της τέταρτης προγραμματικής περιόδου;

Ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης του νομού είναι αναμφίβολα ο τουρισμός. Όταν έχουμε τη μοναδική τύχη να υπάρχει στο νομό μας ένα μοναδικό μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως είναι τα Μετέωρα, πρέπει η δράση μας να είναι στοχοκατευθυνόμενη σ΄αυτό. Η τουριστική ανάπτυξη πρέπει να έχει σχέδιο και να αφορά όλες αυτές τις περιοχές που αποτελούν ήδη πόλο έλξης τουριστών από όλη την Ελλάδα. Προσωπικά κρίνω εντελώς απαραίτητη τη δημιουργία Χιονοδρομικού Κέντρου στον Κλεινοβό ή τη Μαρόσα, όπου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε ότι ο γειτονικός νομός των Γρεβενών στηρίζεται αποκλειστικά στο αξιοπρεπές Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας. Η απάντηση του νομάρχη στο νομαρχιακό συμβούλιο ότι αυτό είναι αποκλειστικά θέμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας, απλώς υποτιμά το ρόλο του.

• Μετά από 15 μήνες παρουσίας στα έδρανα του νομαρχιακού συμβουλίου, ποιες είναι οι εντυπώσεις που έχετε αποκομίσει;

Είμαι το νεότερο μέλος του νομαρχιακού συμβουλίου και ιδίως τον πρώτο καιρό θεώρησα ότι θα ήταν απαραίτητο να ακούω και να μαθαίνω. Η μέχρι τώρα εντύπωση σαφώς επιβεβαιώνει ότι ζούμε σε έναν νομό με συγκριτικά πλεονεκτήματα, με τεράστιες δυνατότητες, αλλά και πολλά προβλήματα, που δυστυχώς με την στάση της νυν νομαρχιακής αρχής, συνεχίζουν να λιμνάζουν. Μιας και όμως βρισκόμαστε προ των πυλών μιας νέας αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης, αυτό που κρίνεται εντελώς απαραίτητο είναι η αναβάθμιση του ρόλου τόσο των νομαρχιών, όσο και των νομαρχιακών συμβούλων, στα πλαίσια της αποκέντρωσης. Πάντως σε κάθε περίπτωση, η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση αξίζει τον κόπο.

• Πολλά έχουν λεχθεί για την τύχη της "Αυτοδιοικητικής ενότητας", μιας κίνησης που προήλθε από τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ σε τοπικό επίπεδο. Θεωρείτε ότι αυτό το εγχείρημα έχει μέλλον;

Είναι γεγονός ότι το ποσοστό της "Αυτοδιοικητικής Ενότητας" στις τελευταίες νομαρχιακές εκλογές, δεν ήταν το αναμενόμενο και προκάλεσε έναν εν γένει προβληματισμό όσον αφορά τις συνεργασίες στο χώρο της κεντροαριστεράς. Πρέπει όμως να λαμβάνουμε υπόψη ότι βασική συνιστώσα στην άσκηση της πολιτικής είναι ο κατάλληλος χρόνος, το λεγόμενο "timing". Στη δεδομένη χρονική στιγμή, με βάση τις διεργασίες που αναπτύσσονται γενικότερα στην Κεντροαριστερά και σε σχέση με την τοποθέτηση του Γ. Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ για κάλεσμα συνεργασίας στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μιλήσουμε για την τύχη της "Αυτοδιοικητικής Ενότητας". Άλλωστε, περισσότερο ο συνδυασμός από το να σκέφτεται το μέλλον του, απαραίτητο είναι να κάνει δυναμική και ουσιαστική αντιπολίτευση. Και αυτό θα κάνει.

ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ

Αν στο κλειστό του Μπάντμιντον γίνει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του αγωνίσματος, οι εξέδρες θα είναι προφανώς άδειες. Αν όμως στον τελικό υπάρχει Έλληνας αθλητής, εισιτήρια δε θα βρίσκεις ούτε για δείγμα. Σ΄αυτή τη χώρα μάθαμε στον αθλητισμό (και στη ζωή μας) να εκτιμούμε μόνο τη νίκη. Το θέαμα αφορά ελάχιστους, ανεξάρτητα από την ποιότητά του. Για παράδειγμα την προηγούμενη εβδομάδα έγινε ο τελικός για το αντίστοιχο champions league στο βόλεϊ. Αγώνας εντυπωσιακός, με συγκλονιστική εξέλιξη και με τηλεθέαση κάτω του 2%. Αφού δεν υπήρχε ελληνική ομάδα, ποιος ο λόγος...

Δυστυχώς την τακτική αυτή την επικροτεί κυρίως το κράτος. Τα κίνητρα για τους ολυμπιονίκες είναι υπερβολικά. Το χρυσό μετάλλιο π.χ. επιβραβεύεται με περίπου 250.000 ευρώ και η θέση του αξιωματικού περιμένει (ακόμη θυμάμαι ένα πόστερ στην 110 πμ με τον Κεντέρη να ποζάρει μπροστά σε ένα F16). Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η χώρα μας να έχει γίνει μια νέα Ανατολική Γερμανία στον αθλητισμό: νίκες με κάθε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος, με στόχο να νιώσουμε υπερήφανοι. Είμαστε υπερήφανοι για τους αρχαίους, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Κολοκοτρώνη, το ΟΧΙ, αλλά και για την Παπαρίζου, το Euro 2004 και το 3-0 επί της Βέρντερ. Πόση υπερηφάνεια να αντέξουμε πια!

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ειλικρινά, απορώ γιατί δεν στείλαμε τον Μητροπολίτη Άνθιμο στο Βουκουρέστι για να διαπραγματευτεί την είσοδο της αβάπτιστης γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Όλο και κάποιο από τα μέλη των αντιπροσωπειών των κρατών μελών της συμμαχίας που δεν στήριξαν τα ελληνικά συμφέροντα θα ήταν ομοφυλόφιλος ή straight με ολοκληρωμένο δεσμό χωρίς στεφάνι. Έτσι, με ένα ηρωικό ελληνοχριστιανικό "δε θα αποφασίσουν για μας κίναιδοι και πόρνοι"θα έστελνε κάθε ανθέλληνα κατεργάρη στον πάγκο του. Αλλά αν δεν υπάρχει εθνική στρατηγική...