Monday, April 06, 2009

THE GLADIATORS


Η φράση "και οι κρίνοντες κρίνονται" είναι σε όλους γνωστή. Στο διαμορφωμένο πανελλήνια επικοινωνικό πλαίσιο οι "κρίνοντες" είναι κυρίως οι δημοσιογράφοι. Οι ίδιοι διεκδικούν το δικαίωμα της συνεχούς και σκληρής κριτικής, πράγμα που είναι εντελώς απαραίτητο για την ορθή άσκηση του επαγγέλματός τους, αλλά και στοιχείο σωστής λειτουργίας της ίδιας της δημοκρατίας.
Τι συμβαίνει όμως όταν ασκείται κριτική στους ίδιους τους δημοσιογράφους. Απλώς πανικός. Ήταν προτιμότερο στο μεσαίωνα να κριτικάρεις το ιερατείο παρά σήμερα να κάνεις το ίδιο σε δημοσιογράφο. Οι περισσότεροι θεωρούν τους εαυτούς τους αυθεντίες και η όποια κριτική τους φαίνεται ιεροσυλία. Αποτέλεσμα είναι το απίστευτο ξεκατίνιασμα που παρακολουθούμε είτε στις οθόνες μας είτε στα διάφορα blogs. Τριαντάφυλλόπουλος vs Θέμος, Κακαουνάκης vs Μάνεσης, Γκόλιας vs Τριανταφυλλόπουλος, Παπαγιάννης vs Χατζηνικολάου, Παπαδάκης vs Αυτιάς, Πρετεντέρης vs Πανδώρα κ.α. συνθέτουν ένα αναμφίβολα θλιβερό δημοσιογραφικό σκηνικό.
Αν ο τύπος με την ευρύτερή του έννοια παρέμενε η τέταρτη εξουσία, αυτά δεν θα είχαν και πολύ νόημα. Επειδή όμως μάλλον βρίσκεται ψηλότερα, τα συμφέροντα είναι τεράστια και η επιρροή του στον κόσμο σημαντική, χαμένη βγαίνει μόνο η δημοκρατία. Η δημοσιογραφία και η πολιτική έχουν χάσει προ πολλού άλλωστε την έξωθεν καλή μαρτυρία τους.