Tuesday, December 30, 2008

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ


Καλή χρονιά σε όλους.

Friday, December 26, 2008

ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ

Φοβερή φωτογραφία από κατάστημα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Αυτή η πόλη πράγματι είναι μια διαρκής έκπληξη.

Thursday, December 25, 2008

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ


Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Wednesday, December 24, 2008

ΚΑΤΑΡαμένοι...



Πριν από μερικά χρόνια ο Άρης Θεσσαλονίκης ήταν στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Τότε, εμφανίστηκε ένας άραβας επενδυτής και εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για την αγορά των μετοχών της ομάδας. Ο μάγκας ήρθε, τον τάισαν, τον πότισαν, χρεώθηκε σε εστιατόρια και ξενοδοχεία και στο τέλος έγινε Λούης. Επίσης, πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε η φήμη, ότι άραβες είναι έτοιμοι να επενδύσουν στον ΠΑΟΚ για να του δώσουν την παραπάνω οικονομική ώθηση που χρειάζεται για να κατακτήσει τον τίτλο. Στη συνέχεια όμως ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Στο ποδόσφαιρο μερικά πράγματα επιτρέπονται, σε κυβερνητικό επίπεδο όμως όχι. Πριν από δύο περίπου μήνες ο Πρωθυπουργός ήταν επικεφαλής πολυμελούς αντιπροσωπίας που πήγε στο Κατάρ για να διαπραγματευτεί την πώληση της Ολυμπιακής. Με την επιστροφή καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι οι συνομιλίες ήταν πετυχημένες και το τέλος θα ήταν αναμφίβολα αίσιο. Χθες όμως ανακοινώθηκε ότι το πολυπόθητο deal τελικά δεν έγινε. Αν υπήρχε μια συντονισμένη προσπάθεια με πρόγραμμα και στόχο θα ήταν άδικο να γίνει η οποιαδήποτε κριτική. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση οι συζητήσεις χρησιμοποιήθηκαν επικοινωνιακά για να ξεφύγει τότε η συζήτηση από τα του Βατοπαιδίου. Για μια ακόμη όμως φορά αποδείχθηκε ότι τα επικοινωνιακά τερτίπια χωρίς πολιτικό περιεχόμενο είναι σαν το ψέμα: έχουν κοντά ποδάρια.

Friday, December 19, 2008

Dr Jekyll...


Δε γίνεται να περάσει ο Σώκρατες ένα νόμο να παίζουμε μόνο στο Καραϊσκάκη; Μέχρι και Champions League σηκώνουμε.

Monday, December 15, 2008

Ω ΝΑΙ, Ο ΜΑΗΣ ΤΟΥ 68


Ένα από τα παγκόσμια γεγονότα που έχει αφήσει αναμφίβολα θετική την αύρα του και στο Ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο είναι ο Μάης του 68 στη Γαλλία. Ο όρος Μάης του '68 (γνωστός και ως Γαλλικός Μάης) περιγράφει την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου και Ιουνίου. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών, επεκτάθηκαν με γενική απεργία των Γάλλων εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που άρχισε να παίρνει διαστάσεις επανάστασης. Χαρακτηριστικό των γεγονότων ήταν η ιδιαίτερα μεγάλη έντασή τους με φωτιές, οδοφράγματα και βία κατά των αστυνομικών. Ήταν ένα κίνημα απρόβλεπτο, αυθόρμητο , χωρίς ηγέτες και έξω από τη χειραγώγηση συνδικάτων και κομμάτων. Συμβολικές μορφές χάρη στα μέσα ενημέρωσης οι Ρούντι Ντούτσκε και Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Μερικοί φιλόσοφοι και ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εξέγερση ήταν το σημαντικότερο επαναστατικό γεγονός του 20ου αιώνα, επειδή δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες, αλλά ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων. Κάποια από τα συνθήματα που έμειναν στην ιστορία ήταν:
"Η φαντασία στην εξουσία"

"Να ονειρευόμαστε το αδύνατο"

" Η ουτοπία είναι εφικτή"

"Η υπερβολή είναι η αρχή της έμπνευσης"

"Επιτιθέμενος δεν είναι αυτός που εξεγείρεται αλλά αυτός που καταστέλλει"

"Τα οδοφράγματα κλείνουν δρόμους και ανοίγουν μονοπάτια"

Τα τελευταία γεγονότα στην χώρα μας έχουν αρκετά κοινά και σημαντικές διαφορές με το Μάη του 68. Ο ξένος τύπος πάντως κάνει άφοβα τη σύγκριση τους και Γαλλικές εφημερίδες τα ονόμασαν ο Μάης της Ελλάδας. Τα εδώ γεγονότα είχαν συγκεκριμένη αφορμή (η δολοφονία του Αλέξη) σαφέστερο περιεχόμενο (εκπαιδευτικό, ανεργία, προκλητικά χαμηλοί μισθοί) και άμεση επέκτασή τους στις περισσότερες μεγάλες πόλεις. Στη Γαλλία οι κινητοποιήσεις εκφυλίστηκαν από το χρόνο, εδώ προσπάθησαν να τις ακυρώσουν οι καταστροφές των κουκουλοφόρων. Στη Γαλλία οι μεγάλοι διανοητές ήταν δίπλα στους εξεγερμένους, εδώ μάλλον δεν υπάρχει υποψία διανόησης γενικώς.
Συγκρίνοντας τα ξένα και τα Ελληνικά ΜΜΕ, διαπιστώνει κανείς ότι στο εξωτερικό εμβάθυναν περισσότερο στο περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, ενώ τα εγχώρια μέσα έμειναν περισσότερο στη δολοφονία και στις καταστροφές. Χαρακτηριστική επίσης ήταν και η προσπάθεια απαξίωσης των κινητοποιήσεων και των αιτημάτων των μαθητών από γνωστούς αρθρογράφους, που παλαιότερα μυθοποίησαν τη σημειολογία του Μάη του 68. Φαντάζεστε αν τα συνθήματα των Ελλήνων μαθητών αναφερόταν σε ουτοπία και φαντασία τι θα είχαν ακούσει; Για κάποιους λοιπόν οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις είναι καλές και άγιες, αρκεί να είναι μακριά από μας.

Wednesday, December 10, 2008

ΡΑΔΙΟ BLOG


Μια και κάποτε ήμουν ραδιοπειρατής, επιτρέψτε μου να αφιερώσω δύο τραγουδάκια του μέγιστου καλλιτέχνη και αναρχικού Νικόλα Άσιμου.
Το πρώτο στους συντηρητικούς υποκριτές που "αφουγκράζονται" λέει τις αγωνίες των νέων. Λέγεται "Μπλουζ Μπουζ" και λέει:

" Άγια κατανάλωση, μη θες να με κουφάνεις
Η φρίκη είναι όμορφη και μένα δε με πιάνεις
Τα δεκαεξάχρονα κι αν εξευμενείς
Με τρυπάρες και υγρά θα στη φέρουνε.
Αλλού τα κακαρίσματα, κι αλλού γεννάν οι κότες".

Το δεύτερο λέγεται "Της επανάστασης" και αφιερώνεται στους κουκουλοφόρους "επαναστάτες":

"Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα.
Είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος.
Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας.
Μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους.
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία.
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας.
Μ’ επαναστατική φρασεολογία".

Αυτά προς το παρόν και καλή σας ακρόαση.

Monday, December 08, 2008

...


Τελικά οι αξιότιμοι "νοικοκυραίοι" που επιμένουν να προσπαθούν μέσα από μισόλογα να δικαιολογήσουν την δολοφονική πράξη του βαρύμαγκα ειδικού φρουρού έχουν σε ένα πράγμα δίκιο. Ο Αλέξης ήταν παλιόπαιδο. Άλλωστε, αποδεικνύεται ότι ήταν πολύ εκδικητικός χαρακτήρας. Δεν τους έκανε τη χάρη να ήταν κουκουλοφόρος, δεν ήταν γνωστός άγνωστος. Δεν πέταγε μολότοφ, δεν ήταν θαμώνας των Εξαρχείων. Ήταν ένα παιδί 15 χρονών σαν τα δικά τους. Ήταν από καλή οικογένεια, όπως και αυτοί θεωρούν τις δικές τους. Μα πάνω απ' όλα ήταν όμορφος σαν άγγελος. Σαν τους αγγέλους που ζωγραφίζουν τα παιδιά στα τετράδιά τους. Το φτερούγισμά του για το στερνό του ταξίδι ας ταρακουνήσει την αυτιστική μας σκέψη. Ο κόσμος δεν είμαστε εμείς και ο καναπές μας. Ο κόσμος είναι η ίδια η ζωή, η μόνη αλήθεια που υπάρχει μαζί με το θάνατο. Η ζωή με τα προβλήματά της και τα αδιέξοδά της. Που είναι όμως μία και μοναδική.
Διαβάστε ένα προφητικό άρθρο του Νίκου Δήμου πριν 23 χρόνια.
http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=9&time_id=142&cat_id=16

Thursday, December 04, 2008

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ



"Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε

όπου βρεθούμε κι΄όπου σταθούμε

στήνουμε θέατρα και σκηνικά

όμως η μοίρα μας πάντα νικά

και μας σαρώνει και τα σαρώνει

και τους θεατρίνους και το θεατρώνη.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Ήταν σαν σήμερα πριν από 4 χρόνια. Στη μονάδα που υπηρετούσα οι ώρες παραδόξως κυλούσαν ευχάριστα, καθώς ο Νίκος απολυόταν και είχε στήσει μια μικρή γιορτή. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Κώστας, με τον οποίο μιλάμε κάθε μέρα λέγοντας κυρίως αστεία. Η φωνή του όμως ήταν διαφορετική, κομπιασμένη. "Είναι απίστευτο" μου είπε. "Χθες πέθανε ο Χρήστος Γρηγορίου".
Ο Χρήστος ήταν απλώς ο καλύτερος μπουζουκτσής στην Ελλάδα στην ηλικία του. Ήταν μόνο 28 ετών. Γεννήθηκε στο Κεφαλόβρυσο Τρικάλων. Ξεκίνησε από μικρός τις μουσικές του σπουδές μαθαίνοντας κιθάρα. Τα λαϊκά του όμως ακούσματα τον οδήγησαν στο κατεξοχήν Ελληνικό όργανο, το μπουζούκι. Στα 18 του κατέβηκε στην Αθήνα όπου φοίτησε στη σχολή του κορυφαίου δάσκαλου παραδοσιακής μουσικής, του Αριστείδη Μόσχου. Πολύ σύντομα από μαθητής έγινε καθηγητής. Στη σύντομη πορεία του συνόδευσε με την πενιά του κορυφαίες λαϊκές φωνές, όπως του Λάκη Χαλκιά, του Ανδρεάτου, του Δημητριάδη και του Στέλιου Βαμβακάρη. Θα μπορούσε να παίζει σε οπιαδήποτε από τις λεγόμενες "μεγάλες πίστες". Δεν το έκανε από αισθητική επιλογή. Ο τρόπος που έπαιζε ήταν μοναδικός. Σου έδινε την εντύπωση πως δεν κρατούσε απλά το μπουζούκι, αλλά το αγκάλιαζε. 'Ενιωθε το κάθε χτύπημα της πένας και σε έκανε να το νιώθεις και συ. Του άρεσε να ερμηνεύει και ο ίδιος κάποια τραγούδια. Αγαπούσε ιδιαίτερα τη "Φάμπρικα", τα "Μπερμπάντικα τα νιάτα" και το "Στην Καλαμπάκα μια βραδιά". Οι επιλογές του και μόνο φανερώνουν το βαθύ του μεράκι και την υψηλή αισθητική του ποιότητα. Τελευταία είχε αρχίσει και να γράφει και δικά του τραγούδια και μάλιστα ένα από αυτά βραβεύθηκε στα "Τσιτσάνεια".
Η περιοχή μας έχει μεγάλη παράδοση στη λαϊκή μουσική. Συνθέτες όπως ο Τσιτσάνης και ο Καλδάρας, στιχουργοί όπως ο τεράστιος Βίρβος και ο Σαμολαδάς (έχει γράψει το "και αν είναι η μοίρα μου σακατεμένη") και τραγουδιστές όπως ο Μητροπάνος και ο Μαργαρίτης κατάγονται από τα Τρίκαλα. Ο επόμενος σε αυτόν τον ευλογημένο κατάλογο θα ήταν αναμφίβολα ο Χρήστος. Η μοίρα δυστυχώς είχε άλλα σχέδια.
Μια κοινοτυπία που ακούγεται συχνά είναι πως στον τόπο μας κανείς δεν περισσεύει. Όταν όμως χάνονται άδικα τόσο ξεχωριστοί νέοι άνθρωποι, η αλήθεια της απώλειας γίνεται ακόμα πιο σκληρή. Ας είναι καλά οι δικοί του για να θυμούνται για πάντα τον Χρήστο τους.